၀စီပိတ္အက်င့္ဟူသည္

ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ားစုသည္
၀စီပိတ္က်င့္သူကို သူေတာ္စင္၊ သူေတာ္ျမတ္ဟု ထင္မွတ္တတ္ၾက၏။
၀စီပိတ္က်င့္သူ ပုဂၢိဳလ္ထံသို႕ သူ႕ထက္ငါအလ်င္အျမန္ခ်ဥ္းကပ္ၾကသည္။
၀စီပိတ္က်င့္သူကို လွဴေသာ္ ပို၍အက်ိဳးရွိသည္၊ ပို၍ကုသိုလ္ရသည္ဟု ယံုၾကည္လ်က္
ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးလွဴတတ္ၾက၏။
ထိုသို႕ေသာ အေျခအေနတြင္
"၀စီပိတ္က်င့္သူမ်ား"၊ "၀စီပိတ္က်င့္သူဟု ဆိုသူမ်ား" တိုးပြားလာေတာ့၏။

၀စီပိတ္အက်င့္သည္ လာဘ္လာဘတို႕ စုျပံဳတည္မွီရာ ဟူ၍ျဖစ္လာေသာအခါ
"၀စီပိတ္အက်င့္" ကို သာသနာေတာ္အက်င့္ပမာ
သေဘာထားျပီး က်င့္ၾကံသူမ်ား ေပၚေပါက္လာေခ်ေတာ့သည္။
    
၀စီပိတ္အက်င့္ဟူသည္-
         (၁) သာသနာေတာ္ဆုိင္ရာ က်င့္စဥ္ေလာ။
         (၂) ျမတ္စြာဘုရားက "၀စီပိတ္" က်င့္ရန္ ညႊန္ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါ၏ေလာ၊
         (၃) ၀စီပိတ္အက်င့္သည္ သာသနာေတာ္အတြက္
အက်ိဳးေက်းဇူးတစ္စံုတစ္ရာကို ေပးေဆာင္ႏိုင္စြမ္းရွိပါ၏ေလာ။
     
၀ဇီပိတ္အက်င့္ကို အထင္ၾကီးသူမ်ား၊ ၀စီပိတ္က်င့္သူကို
ပုဂၢိဳလ္ထူး ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ဟု ထင္မွတ္ေနသူမ်ားအေနျဖင့္
အထက္ပါ အတိုင္း ေ၀ဖန္စိစစ္ခဲ့ျခင္း ရွိဟန္မတူပါ။
     
ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္ကပင္ "၀စီပိတ္ဇာတ္လမ္း" တစ္ပုဒ္ရွိခဲ့ဖူးပါသည္။
၀ိနည္းမဟာ၀ါ ပါဠိေတာ္၊ ပဝါရဏာကၡႏၶကသုတ္တြင္ ပါရွိေသာ ဇာတ္လမ္းျဖစ္ပါ၏။
        
ေကာသလတိုင္းရွိ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းတြင္ အတူတကြ
၀ါဆိုေတာ္မူေသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ျမတ္စြာဘုရားက-
            "သင္တို႕ခ်မ္းသာစြာ ေနခဲ့ၾကပါရဲ႕လား" ဟုေမးေတာ္မူပါသည္။
        ရဟန္းေတာ္မ်ားက -
             "၀ါတြင္းသံုးလပတ္လံုး တစ္ပါးႏွင့္တစ္ပါး စကားမေျပာဘဲ
ခ်မ္းသာစြာ ေနခဲ့ၾကပါတယ္ ဘုရား" ဟု ျပန္လည္ေလွ်ာက္တင္ထားခဲ့ပါသည္။
        ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားက-
             "အို ေမာဃပုရိသတို႕ အဲဒီႏႈတ္ပိတ္၀စီပိတ္အက်င့္ဆိုတာ
အ-အက်င့္၊ အရုးက်င့္၊ တိရိစၧာန္က်င့္၊ တိတၳက်င့္ပဲ၊
သင္တို႕ မခ်မ္းသာတဲ့အက်င့္ကို က်င့္ခဲ့ျပီး ခ်မ္းသာတယ္လို႕ ၀န္ခံေနၾကတယ္။
အို ေမာဃပုရိသ၊ မဂ္ဖိုလ္မနီး အခ်ည္ႏွီးေသာ ေယာက္်ားတို႕၊
ဒီကေန႕ကေနစျပီး ရဟန္းျဖစ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္သည္ အဲဒီ အ-အက်င့္၊ အရုးက်င့္၊ တိရိစၧာန္က်င့္၊
တိတၳက်င့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မက်င့္ရ၊ ဘယ္နည္းႏွင့္မွ မက်င့္ရ၊
က်င့္တဲ့ရဟန္း ဒုကၠဋ္ အာပတ္သင့္ေစ" ဟူ၍မိန္႕ေတာ္မူခဲ့ပါ၏။
     
ဘုရားရွင္သည္ ရဟန္းတို႕အား "၀စီပိတ္အက်င့္"ကို မက်င့္သံုးရန္
အာဏာေဒသနာေတာ္ျဖင့္ပင္ ပညတ္ေတာ္မူခဲ့ပါ၏။

ဤ၀စီပိတ္အက်င့္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ဘဒၵႏၲ တိေလာကသာရ ဆရာေတာ္ဘုရားကလည္း
ေအာက္ပါအတိုင္း မိန္႕ေတာ္မူခဲ့ပါ၏။
         "ဤေခတ္တြင္ စကားမေျပာဘဲေနေသာ ၀စီပိတ္က်င့္စဥ္ဟုဆိုေသာ
က်င့္စဥ္မ်ားရွိေၾကာင္း ၾကားရပါသည္။ ေခတ္အားေလ်ာ္စြာ အဆန္းထြင္၍
က်င့္ၾကျခင္းမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္က ထိုကဲ့သို႕ က်င့္သူမ်ားရွိရာ
ျမတ္စြာဘုရားက ပသုသံ၀ါသ သားေကာင္(ကၽြဲႏြား)တို႕၏ ေပါင္းေဖာ္ေနထိုင္ျခင္း၊
 မုဂဗၺတ-သူအတို႕၏အက်င့္၊ တတိၳယ သမာဒါန- တိတိၳဂိုဏ္း၀င္တို႕၏ က်င့္သံုးျခင္း ဟု ေျပာဆိုရႈတ္ခ်ေတာ္မူကာ ရဟန္းတို႕၏ အညွမညနေလာမဏ အခ်င္းခ်င္းေျပာဆိုဆက္ဆံ က်င့္သံုးၾကျခင္းကိုသာ အလိုရွိေတာ္မူပါသည္(၀ိဠ-ခ၊ ၃၅၆)။

ထို႕ေၾကာင့္ ထိုသို႕ေသာစကား မေျပာေသာ ၀စီပိတ္အက်င့္မ်ားကို အထင္ၾကီးကာ အတုယူက်င့္သံုးျခင္းမျပဳရန္လိုေၾကာင္း ေျဖၾကားလိုပါသည္။"
      သူေတာ္ေကာင္းတို႕၏ "ပါးစပ္" သည္ "ပိတ္" ေနျခင္းအားျဖင့္ မည္သည့္အက်ိဳးေက်းဇူးတစ္စံုတစ္ရာ ျဖစ္ထြန္းပါမည္ေလာ။ ပါးစပ္ကို ပိတ္ေနျခင္းသည္ ပါးစပ္ကို ေကာင္းစြာ အသံုးခ်ျခင္း မဟုတ္ပါ။
     
သူေတာ္ေကာင္းတို႕၏ပါးစပ္ဟူသည္...
         ျမတ္ဘုရား၏ တရားေတာ္မ်ားကို ထပ္ဆင့္ေဟာၾကားရမည္။
         အကုသိုလ္၏ ဆိုးက်ိဳးကို ေဟာေျပာရမည္။
         ကုသိုလ္၏ ေကာင္းက်ိဳးကို ေျပာၾကားရမည္။
         ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာပြားမ်ားနည္းမ်ားကို ညႊန္ျပေျပာၾကားရမည္။
      သို႕မွသာလွ်င္ သာသနာေတာ္၏ အက်ိဳး၊အမ်ား၏ အက်ိဳးကို "၀စီကံ" ျဖင့္ သယ္ပိုးစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ျခင္းရွိေပလိမ့္မည္။ ဆိတ္ဆိတ္ေနေသာ ၀စီကံသည္ ဘာတစ္ခုမွ်၊ ေကာင္းက်ိဳးမေဆာင္၊ စားေသာက္ဘုဥ္းေပးရာတြင္ ပါးစပ္ကို အသံုးခ်ျပီး မေကာင္းျမစ္ထာ ေကာင္းရာညႊန္လတ္ႏိုင္ဖို႕မူ ပါးစပ္ကို အသံုးခ်ရမွန္းမသိသူသည္ တာ၀န္မဲ့သူသာျဖစ္ပါသည္။ဤမွ်ဆိုလွ်င္ ၀စီပိတ္က်င့္စဥ္အေပၚ မွန္ကန္စြာ ႏွလံုးသြင္းႏိုင္ျပီ ထင္ပါသည္။
      ၀စီပိတ္အက်င့္ကို က်င့္သံုးသူမ်ားအား အားေပးျခင္း၊ လွဴဒါန္းျခင္းမ်ားသည္ ျမတ္စြာဘုရားအားဆန္႕က်င္ျခားနားရာ ေရာက္ေၾကာင္းကိုလည္း ထင္ရွားျပတ္သားစြာ သိျမင္သေဘာေပါက္ျပီ ထင္ပါသည္။

မင္းနန္ ေမာ္ကၽြန္း - အယူအျမင္မွန္ကန္ေရးမွ