ဃန ၄-မ်ိဳး
နံပါတ္ (၁) ‘ကိစၥဃန’၊
အရာ၀တၳဳေတြဟာ
ေပါင္းစုၿပီးေတာ့ သူတို႔လုပ္တဲ့ အလုပ္တစ္မ်ိဳးတည္းကို လုပ္ေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္
လူေတြက တစ္ခုလို႔ သတ္မွတ္ေနၾကတယ္၊ တစ္ခုလို႔ ထင္ေနၾကတယ္၊ တကယ္ေတာ့ တစ္ခုမကဘူးလို႔
ဆိုလိုတယ္၊ ဥပမာဆိုပါစို႔၊ ‘စိတ္’ လို႔ ေျပာလိုက္ရင္ တစ္ခုတည္းလို႔ ထင္ေနၾကတယ္၊
မဟုတ္ဘူးတဲ့၊ အဘိဓမၼာက ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာလိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ စိတ္လို႔ ေျပာတဲ့အရာမွာ
အနည္းဆံုး ၈-ခု စုေပါင္းပါေနတယ္၊ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၿပီး ၾကည့္လိုက္ရင္ ၈-ခု
ေပါင္းထားတာ ေတြ႔ရမယ္။
႐ုပ္လို႔
ေျပာလိုက္ရင္လည္း ၈-ခုေပါင္းထားတာ၊ ျမဴမႈန္ ကေလးကို ၾကည့္လိုက္ ထုိျမဴမႈန္ကေလးဟာ
၈-ခုေပါင္းတယ္၊ ေဟာဒီလို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာမႈေလးေတြကို ေတြ႔လာတယ္၊ အဲဒီလို မဟုတ္လို႔
ရွိရင္ သူက တစ္ခုတည္းပဲ ျမင္ေနတယ္ေပါ့၊ အဘိဓမၼာ သင္လုိက္ေသာအားျဖင့္ ဒီ ‘ကိစၥဃန’
ဆိုတဲ့ ေဆာင္ရြက္မႈေတြ တူညီေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ တစ္ခုတည္းလို႔ ထင္ေနတဲ့အထင္ကို
ၿဖိဳဖ်က္ပစ္ႏိုင္ပါတယ္လို႔ ေျပာတာ။ေနာက္ နံပါတ္(၂)က ‘သမူဟဃန’၊
ေပါင္းထားလို႔
ရွိရင္လည္း တစ္ခုတည္းလို႔ ထင္တယ္၊ ဥပမာ - အေဆာက္အအံုႀကီးမွာ ဆိုလို႔ရွိရင္ ဘာေတြ
ေပါင္းထားတာတံုး၊ သဲေတြတို႔ အုတ္ေတြတို႔ ေက်ာက္ေတြတို႔ အိမ္ေဆာက္ပစၥည္းေတြ
အကုန္ေပါင္းထားတဲ့အခါက်ေတာ့ ေဟာ အိမ္ဆိုရင္ တစ္ခုတည္း ဒီလိုထင္တယ္၊ မဟုတ္ပါဘူး၊
အမ်ားႀကီး ေပါင္းစပ္ထားတာေနာ္၊ အဲဒီလို ေပါင္းစပ္ထားတာကို မျမင္ဘဲနဲ႔
တစ္ခုတည္းလုိ႔ ျမင္ေနတယ္၊ ဒါ ‘သမူဟဃန’
လို႔ေခၚတယ္၊ ဒါ ဥပမာတင္စားၿပီးေတာ့ ေျပာတာေနာ္။ေနာက္ နံပါတ္ (၃)က ‘သႏၱတိဃန’၊
ျဖစ္စဥ္ႀကီးတစ္ခု
ဆိုလို႔ရွိရင္လည္းပဲ ဒီျဖစ္စဥ္ႀကီးက ဥပမာ- ပူေနတဲ့ျဖစ္စဥ္ႀကီးဆိုလည္း တစ္ခါတည္း
တိုက္႐ိုက္ႀကီး ပူေနတယ္လို႔ ဒီလိုထင္တယ္၊ မဟုတ္ဘူး၊ ပူတာကလည္းပဲ အပိုင္းလုိက္
အပိုင္းလိုက္၊ အျပတ္ အျပတ္၊ သူ႔ moment နဲ႔သူ၊ သူ႔အခ်ိန္ပိုင္းေလးနဲ႔သူ ပူေနတာ၊
ပူလိုက္ ေပ်ာက္လိုက္၊ ပူလိုက္ ေပ်ာက္လိုက္ ျဖစ္ေနတာကို မျမင္ႏိုင္ဘူး၊
ဘာျဖစ္လို႔တုန္းဆို ဒီပူတဲ့ ျဖစ္စဥ္ႀကီး တစ္ခုက မရပ္ဘူး၊ ပုရြက္ဆိတ္ေတြ တန္းၿပီး
သြားေနလို႔ရွိရင္ အေရာင္ အတူတူပဲဆို တစ္ခုတည္းလုိ႔ ထင္တယ္၊ ေဟာ
ႀကိဳးတန္းႀကီးလိုဟာမ်ိဳး ထင္ရတက္တယ္၊ အဲဒီလို ျဖစ္စဥ္ႀကီးတစ္ခုကို တစ္ခုတည္းလို႔
ထင္ေနတာ၊ ဒါ ‘သႏၱတိဃန’ လို႔ ေခၚတယ္။
ေနာက္ဆံုး နံပါတ္
(၄)က ‘အာရမၼဏဃန’ ၊ သဘာ၀တရားေတြဟာ အာ႐ံုတစ္ခုတည္းေပၚမွာ စူးစိုက္ၿပီးေတာ့ ေနၾကတယ္၊ ဆိုပါစို႔၊ မ်က္လံုးကေနၿပီး အဆင္းအာ႐ံုကို ျမင္လို႔ရွိရင္ အဆင္းအာ႐ံုကို အားလံုး စူးစိုက္ၿပီးေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ သူတို႔ အာ႐ုံဟာ တစ္ခုတည္း ျဖစ္ေနတယ္၊ တစ္ခုတည္း ျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ တစ္စိတ္လို႔ ဒီလိုထင္ေနၾကတယ္္တဲ့၊ တကယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ စုေပါင္းၿပီးေတာ့ အလုပ္ လုပ္ေနၾကတာ၊ အဲဒါကို ‘အာရမၼဏဃန’ လို႔ ေခၚတယ္။
ဒီ ဃနေတြ
ရွိေနလု႔ိရွိရင္ ဘာျဖစ္တုန္းဆိုရင္ ဃနကို မခါြႏိုင္လို႔ ရွိ၇င္ ထ၀ရၿမဲတယ္ဆိုတဲ့
အေတြေတြ ၀င္လာတက္တယ္၊ အတၱဆိုတဲ့ အေတြးေတြ၊ ထာ၀ရၿမဲတယ္ဆိုတဲ့ အရာ ရွိတယ္ဆိုတဲ့
အေတြးေတြ ၀င္လာတယ္၊ ၾကည့္ေလ၊ လူေတြမွာ သူရယ္ ငါရယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ ဒီ ႐ုပ္နဲ႔နာမ္ကို
ခြဲျခမ္းၿပီး မသိႏိုင္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ နာမည့္မွည့္ထားသည့္အတိုင္း ဒါက ဘယ္သူ၊ ဒါက
ဘယ္၀ါနဲ႔ဆိုၿပီးေတာ့ အေသးစိတ္ မျမင္ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး၊ အေသးစိတ္ မျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊
လူတစ္ဦးလို႔ပဲ ျမင္လိုက္ေတာ့တာပဲ၊ ငါလို႔ပဲ ျမင္လိုက္တယ္၊ သူလို႔ပဲ ျမင္လိုက္တယ္၊
အဲဒီလို သဘာ၀တရားေတြကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၿပီး မျမင္ႏိုင္ဘူး။
ဃနသညာ
တစ္ခုတည္းဆိုတဲ့ အထင္အျမင္ ၀င္လာၿပီဆိုလို႔ရွိရင္ အတၱဆိုတဲ့ အယူအဆ အမွားႀကီးကို
ဖယ္ရွားပစ္လို႔ မရဘူးတဲ့၊ အနတၱ ျမင္ဖို႔ရာအတြက္ ဃန ကို ဖယ္ရွားပစ္ရမယ့္၊
အဘိဓမၼာကိုသင္ယူျခင္းအားျဖင့္ ေဟာဒီ ဃနကို ဆိုတဲ့ အေတြးမွားကို
ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္ပါတယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔တုန္းဆိုေတာ့ အဘိဓမၼာဆိုတာ အေသးစိပ္ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၿပီးေတာ့
ေဟာတဲ့ ေဒသနာ ျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္
အ႒ကထာဆရာက ရွင္းထားတာ ပေဘဒေတာေဒသနာ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၿပီး
ေတာ့ ေဟာထားတဲ့ ဒီ အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာဟာ ဃန၀ိနိေဗာၻဂ
လံုးခဲေနတဲ့ အရာႀကီး တစ္ခုကို ၿဖိဳခြဲၿပီးေတာ့ ပစ္ႏိုင္ပါတယ္တဲ့၊
တစ္ခုစီ တစ္ခုစီ ထိုးေဖာက္ၿပီးေတာ့ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာတဲ့
အသိဉာဏ္တစ္ခုကို ရရွိေစႏိုင္တယ္၊ ေဟာဒါ အဘိဓမၼာသင္ျခင္းရဲ႕
အက်ိဳးတစ္ခုပဲေနာ္၊
အနတၱဆိုတဲ့
အျမင္
အဘိဓမၼာကို
သင္ျခင္းအားျဖင့္ အတၱမရွိဘူး၊ အနတၱဆိုတဲ့ အျမင္ဟာ ရွင္းလင္း ျပတ္သားစြာ ျမင္လာမွာ
ျဖစ္ပါတယ္၊ အနတၱဆိုတဲ့အျမင္ ျမင္ေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး အတၱဆိုတဲ့ အယူအဆ
မေပ်ာက္ေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး သံသယေတြလည္း မေပ်ာက္ဘူး၊ သံသယနဲ႔ ဒီအယူမွား
ရွိေနေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး အပါယ္တံခါးဟာ ပြင့္လ်က္ပဲ ရွိေနမယ္။
အပါယ္တံခါးဆိုတာ
‘ဒိ႒ိ’ နဲ႔ ‘၀ိစိကိစာၦ’ ဆိုတဲ့ တရားႏွစ္ခုကို ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္မွ ပိတ္တာေနာ္၊ ဒီ
ႏွစ္ခုကို မိမိတို႔ သႏၱာန္ကေန မဖယ္ရွားႏိုင္ေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး အပါယ္သြားဖို႔
အကုသိုလ္ေတြက အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနေသးတယ္၊ အပါယ္ကို ပို႔ႏိုင္တဲ့ အကုသိုလ္ေတြ
မိမိသႏၱာန္မွာ ျဖစ္ႏို္င္တယ္။
ဒိ႒ိ-၀ိစိကိစာၦဆိုတာ
အျမင္မွားတာနဲ႔ သံသယျဖစ္တာ၊ ဒီႏွစ္ခုကို ဖယ္ရွားပစ္လိုက္လို႔ရွိရင္ ျဖစ္လာတဲ့
ေလာဘဟာ အပါယ္ပို႔ေလာက္ေအာင္ မျပင္းထန္ေတာ့ ဘူး၊ ျဖစ္လာတဲ့ ေဒါသ ဟာလည္း
အပါယ္ပို႔ေလာက္ေအာင္ energy မရွိေတာ့ဘူး၊ ဒီလိုဆိုလို တာေနာ္၊ ေသာတာပန္
ျဖစ္သြားလို႔ ေလာဘေတာ့ မကုန္ေသးဘူး၊ သို႔ေသာ္ ျဖစ္လာတဲ့ ေလာဘက အပါယ္ခ်ေလာက္ေအာင္
မျပင္းထန္ေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာတာ level ေတြ, degreeေတြ ေလ်ာ့က်သြားၿပီလို႔ ေျပာတာ။
ေသာတာပန္ရဲ႕
ေလာဘသည္ ပုထုဇဥ္ရဲ႕ေလာဘနဲ႔ မတူဘူး၊ ေသာတာပန္ရဲ႕ ေလာဘသည္ အပါယ္ပု႔ိႏိုင္ေလာက္ေအာင္
energy မရွိေတာ့ဘူး၊ ပုထုဇဥ္ရဲ႕ ေလာဘက အပါယ္ထိေအာင္ ပို႔ႏိုင္ေသးတဲ့ စြမ္းအားေတြ
ရွိေနေသးတယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔တုန္းဆိုရင္ ဒိ႒ိနဲ႔ ၀ိစိကိစာၦဆိုတဲ့ အျမင္မွားမႈနဲ႔
သံသယရွိေနလို႔ပဲ ျဖစ္တယ္။
သဘာ၀ေတြကို
ေကာင္းေကာင္းျမင္သြားၿပီ၊ သံသယေတြ ကင္းသြားၿပီ၊ သံသယကင္းသြားလို႔ သဘာ၀ျမင္တဲ့
ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ သႏၱာန္မွာျဖစ္တဲ့ ေလာဘ,ေဒါသဆိုတဲ့ အကုသိုလ္တရားေတြဟာ အပါယ္ကို
ပို႔ေလာက္တဲ့ စြမ္းအားေတြ မရွိၾကေတာ့ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ အပါယ္တံခါး ပိတ္တယ္လို႔
ေျပာတာ၊ ဒီလို မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ေလာဘက ႀကီးၿမဲႀကီး၊ ေဒါသက ႀကီးၿမဲႀကီး၊ ေမာဟက
ႀကီးၿမဲႀကီးေနမယ္ဆိုလု႔ိ ရွိရင္ အပါယ္တံခါကေတာ့ ပြင့္လ်က္ပဲ ရွိဦးမွာပဲ၊
အခ်ိန္မေရြး အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လာလို႔ရွိရင္ အပါယ္ကို က်သြားႏိုင္ေသးတာပဲေနာ္။
နိဂံုးစကား
ဒါေၾကာင့္
‘အဘိဓမၼာ ျမတ္ေဒသနာ’ ကို သင္ယူၾကရမယ္၊ သင္ယူ ၾကားနာရတယ္ ဆိုတာ ပဋိသမိၻဒါဉာဏ္ကို
ရရွိေစႏိုင္လို႔ ျဖစ္တယ္၊ မိမိရဲ႕ သႏၱာန္မွာ အစိုင္အခဲအေနနဲ႔ ျမင္ေန တဲ့ အယူအဆ
အမွားေတြကို ဖယ္ရွားပစ္ၿပီးေတာ့ အတၱ ဆိုတဲ့ အေတြးေတြ၊ လြဲမွားေနတဲ့
အျမင္ေတြကိုလည္း ဖယ္ရွား ပစ္ႏိုင္တယ္၊ အတၱဆိုတာ ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ မရွိဘူး၊ ခႏၶာကိုယ္
အျပင္မွာလည္း မရွိဘူး၊ ဘယ္မွာမွ မရွိဘူး၊ အနတၱလို႔ ဆိုတာကို အတၱ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို
ရွင္းရွင္းလင္းလင္းနဲ႔ သံသယ ကင္းၿပီးေတာ့ မွန္ကန္တဲ့ အျမင္တစ္ခုကို
ရရွိႏိုင္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္
တရားခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္ ပရိသတ္တို႔သည္ အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာကို သင္ယူ နာၾကားခင္းျဖင့္
အျမင္မွန္ကို ရရွိျခင္း၊ သံသယေတြ ကင္းေပ်ာက္ျခင္းျဖင့္ နိဗၺာန္တံခါး၀သို႔
ကိုယ္စီကိုယ္ငွ ေရာက္ရွိႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။
“ သာဓု - သာဓု - သာဓု ”
**********************************
ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိ၀ံသ၏ အဘိဓမၼာ ျမတ္ေဒသနာ (ပထမတြဲ) မွ...
*ဆက္ရန္* ------- အခန္း(၁) သမၼဳတိသစၥာ ႏွင့္ ပရမတၳသစၥာ မွ
{သမၼဳတိသစၥာ၊ သမၼဳတိသစၥာဆိုတာ ပညတ္ } အား ဆက္လက္ေရးသား ပူေဇာ္ပါမည္။
No comments:
Post a Comment