အမွတ္စဥ္(၁၃) {သဒၵပညတ္၊ အတၳပညတ္ }

သဒၵပညတ္

သဒၵပညတ္ဆိုတာ လူေတြေျပာတဲ့ စကားသံေတြကို သေကၤတလုပ္ထားတာ၊ သဒၵပညတ္ လို႔ ေခၚတယ္၊ အသံေတြကို စာလံုးနဲ႔ မွတ္တမ္းတင္ထားတယ္ေပါ့၊ အသံဆိုတာ ျမင္ရရဲ႕လား၊ မျမင္ရဘူး၊ သို႔ေသာ္ စာလံုးနဲ႔ မွတ္တမ္း တင္လိုက္ရင္ ဒီအသံမ်ိဳး ထပ္မရႏိုင္ဘူးလား၊ ရႏိုင္တယ္ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြက ကႀကီး၊ ခေခြးနဲ႔ ဗ်ည္း-၃၃လံုး အသံေတြ ဖလွယ္ၿပီးေတာ့ မွတ္တမ္းတင္ထားၾကတာ၊ အဲဒီ စကားလံုးအသံကို ဘယ္သူ ရြတ္ရြတ္၊ ဒီအသံပဲထြက္တယ္၊ စကားလံုးေတြ, ေ၀ါဟာရေတြနဲ႔ အသံကို မွတ္တမ္းတင္ထားတယ္လို႔ ေခၚတာ၊ အဲဒါေတြကို သဒၵပညတ္လို႔ ေခၚတယ္။

အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးေတြအတြက္လည္း အဂၤလိပ္ေ၀ါဟာရေတြ အဂၤလိပ္ စကားလံုးေတြဟာ ပညတ္ပါပဲ၊ ဒါေတြဟာ အမွန္တရားေတြ မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ စာလံုးေလးေတြကို အမွတ္သေကၤတ ျပဳၿပီးေရးထားတာ၊ ဒါေၾကာင့္ ပံုစံအမ်ိဳးမိ်ဳးနဲ႔ ေရးတယ္ေလ။

 ျမန္မာေတြေရးတဲ့ ‘က’ နဲ႔ အဂၤလိပ္ေတြ ေရးတဲ့ ‘က’ တူရဲ႕လား၊ ျမန္မာေရးတာတစ္မ်ိဳး၊ အဂၤလိပ္ေတြ ေရးတာတစ္မ်ိဳး၊ သို႔ေသာ္ ဖတ္လိုက္ၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ အသံတူ မထြက္ဘူးလား၊ ထြက္တယ္၊ ဥပမာ- ကိုကိုဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ၾကည့္ေပါ့၊ ျမန္မာလို ေရးလို႔ ရွိရင္ “ကႀကီး တေခ်ာင္းငင္၊ လံုးႀကီးတင္နဲ႔” ေရးမယ္၊ အဂၤလိပ္လို ေရးလို႔ရွိရင္ ‘Ko’ နဲ႔ေရးမယ္၊ ‘Ko’ နဲ႔ေရးေရး၊ ကႀကီးတစ္ေခ်ာင္းငင္ လံုးႀကီးတင္နဲ႔ ေရးေရး၊ ဖတ္ရင္ ‘ကိုကို’ ဆိုတဲ့ အသံပဲထြက္မွာပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ အသံကို မွတ္တမ္းတင္ထားတာ သဒၵပညတ္လို႔ ေခၚတယ္။

အဲဒီ သဒၵပညတ္ကို ဘာေၾကာင့္ ပညတ္လို႔ ေခၚသလဲ၊ ပညတိၱဆိုတဲ့ စကားလံုးက သိေစတယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ရတယ္၊ သိေစတယ္၊ သိေစတက္ေသာေၾကာင့္ ပညတ္လို႔ ေခၚတယ္၊ ဘာကိုု သိေစတာတုန္းလို႔ ဆိုလို႔ရွိရင္ ဥပမာ- ခုနကေျပာတဲ့ ‘ကိုကို’ ဆိုတဲ့ စကားလံုးတစ္ခုကို ၾကည့္လုိက္လို႔ ရွိရင္ အဲဒီ ‘ကိုကို’ ဆိုတဲ့ အမည္ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကို ဒီစကားလံုးက ေဖာ္မျပဘူးလား၊ ေဖာ္ျပတယ္။

ေနာက္တစ္ခါ ‘စားပြဲ’  လို႔ဆိုပါစို႔၊ စားပြဲလို႔ဆိုတဲ့ အသံကို ၾကည့္လိုက္ရင္ အဲဒီအသံက ဘာကို ေဖာ္ျပတုန္းဆိုေတာ့ လူေတြ အသံုးျပဳေနတဲ့ စာေရးစားပြဲပဲ ျဖစ္ေစ၊ ထမင္းစားပြဲပဲျဖစ္ေစ အဲဒီစားပြဲဆိုတဲ့ ပံုသဏၭာန္ကို ေဖာ္ျပမေနဘူးလား၊ အရာ၀တၳဳ (substance) ကို ေဖာ္ျပေနတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ပညတ္လို႔ ေခၚတာ။

“ပညာေပတီတိ ပညတိၱ”၊ ပညာေပတီတိ - အေကာင္အထည္ကို ေဖာ္ျပၿပီးေတာ့ သိေစတက္ေသာေၾကာင့္၊ ပညတၱိ- ပညတ္မည္၏တဲ့၊ သဒၵပညတ္ဆိုတာ အထည္၀တၳဳျဒပ္ကို သိေစတယ္၊ ၾကည့္ေလ၊ လူေတြလည္း နာမည္ အသီးသီးေတြ မွည့္ၿပီး ေတာ့ထားၾကရတယ္၊ ကိုယ့္နာမည္ေခၚရင္ သိတယ္၊ နာမည္ ေျပာလိုက္လို႔ ရွိရင္ သိသြားတယ္၊ ဘာကို သတိတာတုန္းဆိုရင္ လူ၊ ပုဂၢိဳလ္၊ ျဒပ္ႀကီးေတြကို မသိရဘူးလား။

အိမ္လို႔ ေျပာလိုက္တာနဲ႔ လူေတြေနတဲ့ အေဆာက္အအံု ဆိုတာ ျမင္ရတယ္၊ ေက်ာင္းလို႔ ေျပာလိုက္တာနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေတြ ေနတဲ့ အေဆာက္အအံု၊ ပန္းလို႔ ဆိုလိုက္တာနဲ႔ အေရာင္အမ်ိဳးစံုရွိၿပီး သစ္ပင္က ပြင့္တဲ့အရာဆိုတာ ျမင္ရတယ္၊ ဒီေ၀ါဟာရေလးေတြ၊ စကားလံုးေလးေတြက ဆိုင္ရာ ဆိုင္ရာ ျဒပ္ကို ေဖာ္ျပေနၾကတယ္၊ သိေအာင္ လုပ္ၾကတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ပညတိၱ-ပညတ္လို႔ ေခၚတယ္၊ ဒါက ‘သဒၵပညတ္’၊ လူေတြရဲ႕ အသံကို မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ သဒၵပညတ္တဲ့။

 အတၳပညတ္

ေနာက္တစ္ခုက အတၳပညတ္လို႔ ေခၚတယ္၊ အတၳပညတ္ဆိုတာ အထည္ကိုယ္, ျဒပ္ရွိတဲ့ အရာကို ဆိုလိုတယ္၊ သူကလည္း ပညတ္ပဲ၊ ခုနက ‘စားပြဲဆိုတဲ့ စကားလံုး’ နဲ႔ အဲဒီ စကားလံုးက ေဖာ္ျပေနတဲ့ အရာ၀တၳဳဆိုတဲ့ လူေတြ ျမန္ေနရတဲ့ ေျခေထာက္ ၄-ေခ်ာင္း(သို႔) ေျခေထာက္ ၃-ေခ်ာင္း ပံုပန္းသဏၭာန္ရွိတဲ့ စားပြဲဆိုၿပီး ၂-ခုရွိတယ္ေနာ္၊ စားပြဲဆိုတဲ့့ စကားလံုးကို ‘အတၳပညတ္’ လို႔ေခၚတယ္၊ အဲဒီ အတၳပညတ္ကို ဘာေၾကာင့္ ပညတ္လို႔ ေခၚတုန္းဆိုရင္ “ပညာပီယတီတိ ပညတိၳ” တဲ့။

ပညာပီယတီတိ-စကားလံုးျဖင့္ ေဖာ္ျပခံရၿပီး သိအပ္ေသာေၾကာင့္၊ ပညတိၳ-ပညတ္မည္၏၊ လူကို သိရတဲ့အခါလည္း စကားလံုးနဲ႕ပဲ သိရတာ၊ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ေျပာလည္း စကားလံုးနဲ႔ပဲ သိရတာပဲ၊ စကားလံုးနဲ႔ ေဖၚျပခံရေသာေၾကာင့္ “အတၳပညတ္” တဲ့၊ ဒါကို အဘိဓမၼတၳသဂၤဟက်မ္းမွာ ေဖာ္ျပထားတယ္ေနာ္။

“ပညာေပတီတိ ပညတိၳ” သိေအာင္ လုပ္ေပးေသာေၾကာင့္လည္း ပညတ္၊ ဒါက စကားလံုးေတြ ေ၀ါဟာရေတြ အမည္နာမေတြ၊ ဒါေတြကို သဒၵပညတ္လု႔ိ ေခၚတယ္၊ ထိုစကားလံုးေတြ အမည္နာမေတြ ေ၀ါဟာရေတြကေန ေဖာ္ျပတဲ့ အရာ၀တၳဳၾကေတာ့ အတၳပညတ္တဲ့၊ ဘာျဖစ္လု႔ိ အတၳပညတ္လို႔ ေခၚတုန္းဆိုရင္ အမည္ေတြ ေ၀ါဟာရေတြ စကားလံုးေတြျဖင့္ သိအပ္ေသာေၾကာင့္, သိရေသာေၾကာင့္ ပညတ္မည္၏တဲ့။

အဲဒီေတာ့ ပညတ္ဆိုတာ သဒၵပညတ္နဲ႔ အတၳပညတ္ ဒီလို ပညတ္ ၂-မ်ိဳးရွိတယ္၊ အဲဒီ ပညတ္ ၂-မ်ိဳးရွိတယ္၊ အဲဒီ ပညတ္ ၂-မ်ိဳးကို တစ္ခါထပ္ၿပီး ခြဲလိုက္တယ္၊ တကယ္ ထင္ရွားရွိတာေရာ မရွိတာေရာ ေခၚေ၀ၚေျပာဆိုလို႔ ရၾကျပန္တယ္၊ တကယ္မရွိတာကိုေရာ ေခၚလို႔မရဘူးလား၊ ရတယ္ေနာ္၊ မရွိတာ တစ္ခုေျပာျပမယ္။

ေဒါက္တာ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ၏ အဘိဓမၼာ ျမတ္ေဒသနာ (ပထမတြဲ)ပူေဇာ္သည္။

 *ဆက္ရန္* ------- {မရွိပညတ္၊ ရွိပညတ္ } အား ဆက္လက္ေရးသား ပူေဇာ္ပါမည္။

တင္ျပသူ Yanan Sanein အခ်ိန္ 10:23 AM