တစ္သက္လံုး တရားေမြ႕ေလ်ာ္ ေနတတ္ေအာင္။

    ၀ိပႆနာဆိုတာ  စိတ္အလုပ္၊  စိတ္အလုပ္တိုင္း  ၀ိပႆနာမျဖစ္၊  ဉာဏ္ပါမွျဖစ္တယ္  ၀ိပႆနာ
ဉာဏ္အစစ္မရေသးခင္  ၀ိပႆနာေပၚေအာင္  ႀကိဳးစားရတယ္။  ၀ိပႆနာအစစ္ဟာ  ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္
ျဖစ္  ေပၚႏိုင္ပါတယ္၊  ၀ိပႆနာဉာဏ္ေပၚေအာင္  ႀကိဳးစားတဲ့အလုပ္  လုပ္မယ္ဆိုရင္  အခ်ိန္မေရြး

လုပ္ေနပါ။  ၀ိပႆနာဆိုတာ  ပညာဉာဏ္ပါ၊  ဉာဏ္ရွိမွ  ၀ိပသနာျဖစ္ပါတယ္။  ဉာဏ္ရွိေအာင္  ဘာ
လုပ္ရမွာလဲ?။ 
        ထိုင္ရင္းနဲ ့လဲ  ဉာဏ္ရႏိုင္တာဘဲ၊   ရပ္ရင္းနဲ ့လဲ  ဉာဏ္ရႏိုင္တာဘဲ၊  ေလ်ာင္းရင္းနဲ ့လဲ
ဉာဏ္ရႏိုင္တာဘဲ၊  လမ္းေလ်ာက္ရင္းနဲ ့လဲ  ဉာဏ္ရႏိုင္တာဘဲ၊  ေရခ်ိဳးမိုးခ်ိဳး၊  ထမင္းဟင္းတည္၊
ရံုးတက္ေက်ာင္းသြား၊  ကိုးလို ့ကန္ ့လန္ ့၊ကုန္းကုန္းကြကြ၊  အမူအရာနဲ ့  အခ်ိန္ေတြမွာလဲ  ဉာဏ္
ရႏိုင္ပါတယ္။  ၀ိပႆနာဉာဏ္ရေအာင္  ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္  ရႏိုင္တယ္ဆိုရင္  အခ်ိန္ကိုဂရုစိုက္စရာ
မလိုပါဘူး။  အခ်ိန္တိုင္း  ၀ိပႆနာဉာဏ္ျဖစ္ဖို ့  စိတ္ေတြေမြးရပါမယ္။  အခ်ိန္ဆိုတာ  လူကိုမေစာင့္
ပါဘူး၊  မနက္လဲမနက္၊  ေန ့လဲေန ့၊  ညလဲည၊ အခ်ိန္မေရြး  အားထုတ္လို ့  ရပါတယ္။
        ၀ိပႆနာဆိုတာ  ဉာဏ္လို ့ေျပာခဲ့ေတာ့  အမူအရာကို  ဂရုစိုက္စရာ  မလိုပါဘူး၊  ၀ိပႆနာ
ဘာ၀နာအလုပ္  အားထုတ္တဲ့အခါ   “ဣရိယာပုတ္နဲ ့ဘဲ  ျပသနာေတြ  မ်ားၾကပါတယ္၊  ထိုင္တဲ့
 “ဣရိယာပုတ္နဲ ့လဲ  တရားရႏိုင္တယ္ဆိုေတာ့  ၾကာၾကာထိုင္ရမွာလား၊  ခဏဘဲထိုင္ရမွာလား၊  လွဳပ္
ရမွာလား၊  ၿငိမ္ရမွာလား၊  အေမးေတြက  ျပသနာတက္လာပါတယ္။  ဉာဏ္ေပၚဖို ့  ဉာဏ္ျဖစ္ဖို ့၊
ထိုင္တာက  ဉာဏ္ကိုပိုျဖစ္ေစသလား၊  လွဳပ္တာက  ဉာဏ္ကိုပိုျဖစ္ေစသလား၊  ထိုင္လို ့သာဉာဏ္ျဖစ္
စတမ္းဆိုရင္  ထိုင္ခဲ့ေပါင္းလဲ  မ်ားလွျပီ၊  ၿငိမ္တာက  ဉာဏ္ျဖစ္ေစတယ္၊  လွဳပ္တာက  ဉာဏ္ျဖစ္ေစ
တယ္လို ့  ေျပာေလာက္ေအာင္  ၿငိမ္ခဲ့ဘူးေပါင္းလဲ၊  လွဳပ္ခဲ့ဘူးေပါင္းလဲ၊  မ်ားလွပါျပီ။
          ဉာဏ္ဆိုတာ  လုပ္ယူူလို ့မရပါဘူး၊  သီလသိကၡာ၊  သမာဓိသိကၡာ၊  ပညာသိကၡာ။    သီလဆို
တာ  လုပ္ယူလို ့ရတယ္  ေအာင့္ထားလို ့ရတယ္  ထိမ္းထားလို ့ရတယ္။  သမာဓိဆိုတာ  မိမိစိတ္က
ေလးကို  ထိမ္းမလား ရတယ္။  ကာယကံ  ၀စီကံ  ထိမ္းတာက  သီလ၊  မိမိစိတ္  မေနာကံ  ထိမ္းတာက
သမာဓိ။  ပညာသိကၡာ  ဆိုတာက  ေစာင့္ထိမ္းရတာ  မဟုတ္ပါဘူး၊  လုပ္ယူလို ့ရတဲ့ဟာ  မဟုတ္ပါဘူး၊
သေဘာေပါက္ရတာပါ၊  နားလည္ရတာပါ၊  ကိုယ့္စိတ္ကို  ထိမ္းလို ့ရ မရ  နားလည္ရပါတယ္၊  ကိုယ့္
ကာယကံေတြ၊  ၀စီကံေတြကို  ထိမ္းႏိုင္မထိမ္းႏိုင္  နားလည္ရပါတယ္၊  ဟုတ္၏ မဟုတ္၏  နားလည္ရပါ
တယ္၊  မွန္၏ မမွန္၏  နားလည္ရပါတယ္၊  အက်ိဳးရွိ၏  မရွိ၏  နားလည္ရပါတယ္။
        ပညာကိုရေအာင္  က်င့္ကိုက်င့္မယ္ဆိုရင္  ကြဲကြဲျပားျပား  ဟုတ္၏ မဟုတ္၏  မွန္၏ မမွန္၏ 
သင့္၏ မသင့္၏  အက်ိဳးရွိ၏ မရွိ၏  အဓိပၹါယ္ရွိ၏ မရွိ၏။  ထိုင္တာနဲ ့  ထလမ္းေလ်ာက္တာ  ဘယ္ဟာက
အက်ိဳးရွိသလဲ၊  ၿငိမ္တာနဲ ့လွဳပ္တာ  ဘယ္ဟာအက်ိဳးရွိသလဲ၊  သိရပါတယ္။  ပညာဆိုတာ  ေရစစ္န့ဲတူ
ပါတယ္ ။ မိမိကာယကံေတြ  လုပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္  ေရစစ္ကအနည္ပါရင္ စစ္ေပးသလို အက်ိဳးရွိတာ
ကိုဘဲ  လုပ္ေတာ့တယ္၊  မိမိ၀စီကံေတြ  ေျပာေတာ့မယ္ဆိုရင္  ပါးစပ္ထဲမွာ  ပညာရွိေရစစ္က  ေကာင္း
တာေတြဘဲ  ထြက္လာတယ္  မေကာင္းတာေတြကို  ေရစစ္ကေလးက  တားထားလိုက္တယ္။
       တရားအားထုတ္တဲ့အခါ  ေကာင္းေပမဲ့  မသင့္တာေတြ  ရွိပါတယ္၊  ထိုင္တဲ့ ဣရိယာပုဒ္  ေကာင္း
ပါတယ္  ဒါေပမဲ့  ကိုယ့္မွာ ခါးနာေနတယ္၊  အနာရွိတယ္၊  ဘာလို ့ထိုင္မွာလဲ၊  ေကာင္းတယ္လို ့သတ္
မွတ္တိုင္း  ကိုယ္နဲ ့သင့္ မသင့္ရွိ ေသးတယ္။  တရားထိုင္တာေကာင္းတယ္၊ ခါးလဲမနာဘူး၊  ထိုင္ခ်ိန္လဲ
ရွိတယ္၊  ကိုယ္နဲ ့သင့္မသင့္ သိရမယ္။ 
       တကယ္က်င့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္  ျဖစ္ေၾကာင္းေလးမွာ  အခ်ိန္မေရြး  ေရစစ္ကေလး  တပ္ထားရမယ္။
ကာယကံလုပ္လုပ္၊  ၀စီကံေျပာေျပာ၊  မေနာကံစဥ္းစားစဥ္းစား၊  ဉာဏ္ကပိုင္းျခားသြားလိမ့္မယ္။  ေပါ့
ေပါ့တန္တန္  မလုပ္ဘူးေဟ့၊  ေပါ့ေပါ့တန္တန္  မေျပာဘူးေဟ့၊ ေပါ့ေပါ့တန္တန္  မစဥ္းစားဘူးေဟ့။
 ဉာဏ္ကဘဲ  လုပ္သြားမွာပါ၊  လူကမလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။  အာရံုတစ္ခုကိုေရာက္ေနလို ့ ပူပါလ်က္  မသိဘူး၊
 က်င္ပါလ်က္ မသိဘူး၊  နာပါလ်က္  မသိဘူး၊  အခုသိသြားျပီ  ပူတဲ့ဆီ၊ က်င္တဲ့ဆီ၊ နာတဲ့ဆီ၊  အာရံု
ေရာက္သြာၿပီကို...ဒီစိတ္ကဆံုတဲ့  အာရံုကိုဘဲ  သိခြင့္ရွိပါလား? ၊ သိသြားၿပီ။
        ကိုယ္ႀကိဳက္တာကိုဘဲ  သတိထား  ၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္  အဲဒီသတိမ်ိဳးကို  မိစၦာသတိ  လို ့ေခၚ
ပါတယ္၊  အရပ္ေျပာ ေျပာရရင္ ဖဲသမားကလဲ  ဖဲပြင့္ကို ၾကည့္ခ်င္တယ္၊  အရက္သမားကလဲ  အရက္
ပုလင္းကို  ၾကည့္ခ်င္တယ္၊ ေဆးလိပ္သမားကလဲ  ေဆးလိပ္ကို  လိုက္ရွာတယ္၊  သူ ့ဟာသူသတိထား
ပါတယ္၊  သတိမေကာင္းဘူးလား  ေကာင္းပါတယ္၊ သူသတိထားရမွာ  မေမ့ဘူးေလ...အဲဒါမိစၦာသတိ၊
တေက ဉာဏ္ရွိတဲ့  သတိက မေမ့တာလား၊  စြဲလန္းလို ့ မေမ့တာလား၊ ဘာေတြ စြဲလန္းတာလဲ၊ ဥပါဒါဏ္
ေၾကာင့္  ျဖစ္တဲ့သတိမွန္သမွ်  မိစၦာသတိ။  အဲဒီ သတိမ်ိဳးဟာ  လိုလားေနတဲ့  ပညာ ဉာဏ္  ၀ိပသနာ
 ဉာဏ္မေျပာနဲ ့ ရိုးရိုးပညာ ဉာဏ္ကိုေတာင္ ဖ်က္ဆီးပစ္ပါတယ္။
       အမူအရာမေရြး  အားထုတ္ရမယ္  သိတဲ့ ဉာဏ္၊  အခ်ိန္မေရြးဘဲ  အားထုတ္ရမယ္  သိတဲ့ ဉာဏ္၊
ေနရာမေရြးဘဲ  အားထုတ္ရမယ္  သိတဲ့ ဉာဏ္၊  အလုပ္မေရြးဘဲ  အားထုတ္ရမယ္  သိတဲ့ ဉာဏ္၊  အဲဒီ
 ဉာဏ္ေလးမ်ိဳး  အသိေတာ့  ရွိထားရမယ္၊  မိစၦာသတိေတြ  ရွဳတ္ေနလို ့   ဉာဏ္မေပၚတာ  ဆိုတာလဲ
သေဘာေပါက္ပါ၊  နားလည္ပါ။
       လိုခ်င္လို ့ စြဲလန္း မေမ့၊  ဟုတ္လွၿပီ  ထင္ၿပီးေတာ့  စြဲလန္း မေမ့၊  ငါလုပ္ေနက်မို ့လို ့  စြဲလန္း
မေမ့၊  ေသခ်ာေပါက္ဘဲ  ဆိုၿပီးေတာ့  စြဲလန္း မေမ့၊  အဲဒီစြဲလန္းတဲ့ သေဘာကေန  မိစၦာသတိၾကီးျဖစ္။
အကုသိုလ္ႀကီး  ျဖစ္ၿပီးေတာ့  သမၼာသတိ  လို ့ေခၚတဲ့  တကယ့္  ေပၚသင့္ေပၚထိုက္တဲ့  မဂၢင္ရွစ္ပါး
 ဉာဏ္တရားေတြ  မေပၚတာပါ။  ကိုယ့္စိတ္မွာ  မဟုတ္တာေတြ  မေမြးနဲ ့ေတာ့။  မဟုတ္တာမေတြး
ရင္  ဟုတ္တယ္လို ့  ေခၚႏိုင္တဲ့  မဂၢင္ရွစ္ပါး   တရားေတြ  ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ  ေပၚလာႏိုင္ပါတယ္။
မိစၦာသတိကို  အားကိုးထားသမွ်  သမၼာသတိ  မလာသလို၊  မိစၦာ၀ါယမႀကီးကို  အားကိုးထားသမွ်၊
သမၼာ၀ါယမ  မလာႏိုင္ဘူး။
      အမွန္တကယ္  ကိုယ္ကေရြးတာ  မဟုတ္ပါဘူး၊  မိစၦာသတိက  ေရြးတာပါ။  မိစၦာသတိကလဲ
သူေရြးတာ  မဟုတ္ပါဘူး၊  ကိုယ္ၾကိဳက္ရာေလး  ကိုရွဳခ်င္ေနလို ့ပါ။  ကိုယ္တရားထင္တာ  ကိုယ္
ရွဳေနတာပါ။  ကိုယ္လုပ္ေနက်ေလး  လုပ္ေနတာပါ။   ဉာဏ္ကိုဖ်က္စီးေနတဲ့၊   ဉာဏ္ကိုမလာေအာင္
တားေနတာေတြ  မရွိရင္၊  သမာသတိဆိုတဲ့   ဉာဏ္ေပၚပါတယ္။  အခ်ိန္ကို  ေရြးေနတာ  မရွိရင္
အခ်ိန္မေရြးတဲ့ ဉာဏ္  ေပၚပါတယ္။   အလုပ္ကို  ေရြးေနတာေတြ  မရွိေတာ့ရင္  အလုပ္မေရြးဘဲ
အားထုတ္တဲ့ ဉာဏ္  ေပၚပါတယ္။
      အခ်ိန္၊ ေနရာ၊ အလုပ္၊..မေရြးတဲ. ဉာဏ္  ေပၚမွေတာ့  သူနဲ ့ေပါင္းတဲ့ဟာ အားလံုးကလဲ
မေရြးေတာ့ဘူး။  မေရြးေတာ့မွ  ဘယ္အာရံုေပၚေပၚ  သူၾကည့္မွာေပါ့၊  ေရြးေနရင္  ေရြးထားတဲ့
အာရံုကိုဘဲ  ၾကည့္မယ္။  ေရြးေနရင္  ေဖၚထားတဲ့  အာရံုကိုဘဲ  ၾကည့္လိမ့္မည္။  ေရြးေနရင္
ေကာင္းတယ္ထင္တဲ့  အာရံုကိုဘဲ  ၾကည့္လိမ့္မည္။  ေရြးေနရင္  တရားလို ့  မွတ္ေနတဲ့  ေနရာ
ကိုဘဲ  ၾကည့္လိမ့္မည္။  ကိုယ့္ ဉာဏ္ေလးနဲ ့  ကိုယ္ဆန္းစစ္စမ္းပါ။ ျပဒါးတစ္လမ္း သံတစ္လမ္းပါ။
     သိ၊ပယ္၊ဆိုက္၊ပြား၊  သစၥာေလးပါး  တရားဟာ  သာမန္ ဉာဏ္နဲ ့  မရႏိုင္ပါ။  တကယ့္  ၀ိပ
သနာစစ္စစ္  ပင္ကိုယ္ဓါတ္ခံ  ပါရမီ ဉာဏ္  ရွိမွ ရပါတယ္။  ဘုရားရွင္ေတာ္ျမတ္ၾကီးက  မေရြး
နဲ ့ေျပာတယ္  မစြဲေအာင္၊  မိစၦာသတိ  မျဖစ္ေအာင္၊  မိမိတို ့ကေရြးေနရင္  ဘုရားစကားနဲ ့
လႊဲေနပါတယ္။ 
      ကိေလသာ..မိစၦာေတြျဖစ္ေနတာကိုေတာ့   ဉာဏ္နဲ ့သိရပါမယ္။  ဒါနထက္သီလ၊  သီလ
ထက္သမထ၊  သမထထက္ ၀ိပသနာ၊  တဆင့္ထက္တဆင့္၊  တဆင့္ထက္တဆင့္၊  ႏုညံ့ သိမ္ေမြ ့
ခက္ခဲပါတယ္။  ထိုင္တာကိုဘဲတရား  ထင္ထားတဲ့  ပုဂၢိဳလ္အတြက္၊  ထိုင္တဲ့အခ်ိန္သာ  တရား
ျဖစ္ျပီး၊  မထိုင္တဲ့အခ်ိန္  မတရားေတြ  ျဖစ္ေနၾကမယ္ဆိုရင္၊  အရွံဳးၾကီးရွံဳးပါတယ္။  ေၾကာက္
စရာေကာင္းပါတယ္။  မေရြးေတာ့လို ့  ရမဲ့နိဗၼာန္ကို  ျမင္လိုက္စမ္းပါ။  တစ္သက္လံုး  ေနတတ္
ထိုင္တတ္ အားထုတ္တတ္ၾကပါေစ။ ။
{ေမွာ္ဘီ တရားစခန္းမ၌  အရွင္ ေဆကိႏၵ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ “တစ္သက္လံုး ေနတတ္
ေအာင္”တရားေတာ္မွ  ေကာက္ႏုတ္ ေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။}
    (တရားေတာ္ကို အသံမွနာယူေရးသားပါသည္၊ မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္
   သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္ ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)

     ဦးသိန္းေ၀။
           http://www.facebook.com/damanadi.tk
          http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။