ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ တရားဦးေဟာရန္ ဆင္ျခင္ေတာ္မူျခင္း။

       ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ အဲဒီ ေဗာဓိပလႅင္ ဌာနႏွင့္တကြ (၇) ပါးေသာဌာန
တို႔၌ (၇) ရက္စီ  သီတင္းသံုးလ်က္ အရဟတၱဖိုလ္ ခ်မ္းသာကို ခံစားျခင္း၊  တရားေတာ္ကို ဆင္ျခင္
ေတာ္မူျခင္းတို႔ျဖင့္ (၄၉) ရက္ကို ကုန္လြန္ေစခဲ့ပါသည္။ ရက္ (၅၀) ေျမာက္ ၀ါဆိလဆန္း (၆) ရက္
ေန႔မွာ အဇပါလ ေညာင္ပင္ေအာက္သို႔ ျပန္ၾကြလာတယ္။  အဲဒီမွာ ထိုင္ေနေတာ္မူရင္း ဘယ္သူ႔အား

ေရွးဦးစြာ တရားဦးေဟာရပါမလဲ၊  ဘယ္သူဟာ  ဒီတရားကို  လ်င္ျမန္စြာ သိႏိုင္ပါလိမ့္မည္လဲ  လို႔
ျမတ္စြာဘုရားက တရားေဟာဖို႔ ဆင္ျခင္ေတာ္မူတယ္။ အဲဒီလို ဆင္ျခင္လိုက္တဲ့ အခါမွာ “ ကာလမ
အႏြယ္ အာဠာရ ရေသ့ဟာ ပညာရွိပဲ၊ တတ္သိတယ္၊ ဉာဏ္ထက္တယ္၊ ပညာမ်က္စိမွာ ကိေလသာ
ျမဴမွဳန္ နည္းပါးေနတာၾကာၿပီ၊ အဲဒီ အာဠာရအား ေရွးဦးစြာ ေဟာရရင္ ေကာင္းမွာပဲ၊ သူဟာ   ဒီတ
ရားကို လ်င္ျမန္စြာ သိေပလိမ့္မယ္ ” လို႔  ပကတိ စိတ္ကူးထဲမွာ ေပၚလာပါသတဲ့။

        အဲဒီလို ဆင္ျခင္ပံုထဲမွာ ျမန္ျမန္သိမည့္ ပုဂၢိဳလ္အား ေရွးဦးစြာ ေဟာဖို႔ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ပါ
တယ္၊ အဲဒီ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ အလြန္ပဲ အေရးႀကီးပါတယ္။ ယခုေခတ္မွာ စာသင္တိုက္အသစ္ ဖြင့္
တယ္ဆိုရင္ ဉာဏ္ေကာင္းတဲ့ စာသင္သားမ်ားကိုရဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။ အဲဒီ ဉာဏ္ေကာင္းတဲ့   စာ
သင္သားေတြက စာေမးပြဲေတြကို မ်ားမ်ားေအာင္မွ  အဲဒီစာသင္တိုက္ နာမည္ေကာင္းၿပီး  ႀကီးပြား
လြယ္မယ္။ ထို႔အတူပင္ ကမၼဌာန္းဌာနအသစ္ ဖြင့္တဲ့အခါလည္း    သဒၶါ၊ ဆႏၵ၊ ၀ီရိယ၊ သတိ၊ ပညာ
ေကာင္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ လိုပါတယ္။   အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္ေတြကစၿပီး အားထုတ္မွ  ဉာဏ္ထူး၊ တရားထူးကို
ျမန္ျမန္ေတြ႔မယ္။ အဲဒီလို ေတြ႔ၾကပါမွ အျခားသူေတြကလည္း လိုက္ၿပီးအားထုတ္ၾကမယ္။  အကယ္
၍ စၿပီးအားထုတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက သဒၶါ၊ ဆႏၵ၊ ၀ီရိယ၊ သတိ၊ ပညာညံ့ေနမယ္ သို႔မဟုတ္ အိုမင္းၿပီး
မစြမ္းမသန္ ျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္  အဲဒီလို ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ သမာဓိ ဉာဏ္အထူးေတြကို ေရာက္ဖို႔ေတြ႔ဖို႔
မလြယ္ဘူး။  အဲဒီ အားထုတ္စ ပုဂၢိဳလ္ေတြက ထူးထူးျခားျခားမေတြ႔ရင္  အျခားလူေတြကေနာက္က
လိုက္ၿပီး  အားထုတ္ဖို႔ရာ  စိတ္မပါဘဲ  ရွိေနလိမ့္မယ္။
         ဒီလို  လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ သိျမင္ဖို႔ရာ လိုတဲ့အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားက လ်င္ျမန္စြာ သိျမင္ႏိုင္
မည့္ အာဠာရကို တရားဦးေဟာရန္ ဆင္ျခင္ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ဆင္ျခင္တာကလည္း
ပကတိစိတ္နဲ႔ ဆင္ျခင္တာပါ၊ ဉာဏ္ထူးနဲ႔  ဆင္ျခင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ အာဠာရ  ရွိမ
ရွိကိုေတာ့  ဉာဏ္ျဖင့္မဆင္ျခင္ရေသးဘူး။ အဲဒီအခါ ျမတ္စြာဘုရား၏ စိတ္အႀကံကိုသိတဲ့ နတ္တစ္
ေယာက္က “ အာဠာရ ကြယ္လြန္သြားတာ ခုႏွစ္ရက္ ရွိပါၿပီဘုရား ” လို႔  ေလွ်ာက္တယ္။   ဒီေတာ့
ျမတ္စြာဘုရားကလည္း ဉာဏ္ျဖင့္ဆင္ျခင္ ၾကည့္ေတာ္မူတယ္။ ဆင္ျခင္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာ အာ
ဠာရဟာ လြန္ခဲ့ေသာ ခုႏွစ္ရက္က ကြယ္လြန္သြားၿပီးေတာ့ သူရထားတဲ့ စ်ာန္ကုသိုလ္၏အစြမ္းျဖင့္
အာကိဥၥညာယတနဆိုတဲ့ အရူပဘံုေရာက္ေနေၾကာင္း သိေတာ္မူရတယ္။ အဲဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား
က..မဟာဇာနိေယာ ေခါ အာဠာေရာ ကာလာေမာ.. လို႔ စိတ္ျဖင့္ညည္းညဴေတာ္မူပါသည္။  အဲဒီလို   ျမင္ေတာ္မူၿပီး တရားဦးေဟာၾကားရန္ ဗာရာဏသီျမိဳ႕သို႔  ေျခလ်င္ၾကြခ်ီေတာ္မူပါတယ္။
{မဟာစည္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ဓမၼစၾကာ တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။}
       (မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
                    ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)

     ဦးသိန္းေ၀။
           http://www.facebook.com/damanadi.tk
          http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။