"ျမတ္စြာဘုရား ညႊန္ျပေသာ ပစၥဳပၸန္စီးပြားခ်မ္းသာေရးႏွင့္ တမလြန္ ခ်မ္းသာေရး လမ္းညႊန္"

ဗုဒၶျမတ္စြာ လက္ထက္ေတာ္ ကာလတုန္းက
ေကာလိယတိုင္း၊ ကကၠရပတၱဆိုတဲ့ျမိဳ ့မွာ ျမတ္စြာဘုရား
ေရာက္ရွိေနတဲ့ အခ်ိန္ပိုင္းေလးမွာ အဲဒီ ကကၠရပတၱ က
ဒီဃဇာဏု ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသား ဦးေဆာင္ျပီးေတာ့
ဗုဒၶျမတ္စြာထံ ၀င္ေရာက္ခ်ဥ္းကပ္ၾကတယ္။
သူတို ့က
ျမတ္စြာဘုရားကို ေလွ်ာက္တယ္။ "အရွင္ဘုရား၊
တပည့္ေတာ္တို ့ဟာ ဒီဘ၀မွာလဲ ခ်မ္းခ်မ္းသာ၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္
မိသားစုနဲ ့ သိုင္းသိုင္း၀ိုင္း၀ိုင္း ေနခ်င္ပါတယ္။ ေနာင္ဘ၀မွာလဲ
ေကာင္းရာ ဘံုဘ၀ကို ေရာက္ခ်င္တယ္။ အဲဒီလို ျဖစ္ႏိုင္တဲ့
အေျခအေနေကာင္းေတြမ်ား ရွိပါသလား" တဲ့။


ျမတ္စြာဘုရားက ရွိတယ္၊ ဒီဘ၀အတြက္ "ဟိတသုခ"
အေျခအေနေကာင္းေတြနဲ ့ ခ်မ္းသာသုခကို ရေစႏီုင္တဲ့
အခ်က္ေလးခ်က္ရွိတယ္။ ေနာင္ဘ၀အတြက္လည္းပဲ
အေျခအေနေကာင္းေတြ ေပးျပီးေတာ့ခ်မ္းသာသုခကို
ရေစႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္းတရား ေလးမ်ိဳး ရွိတယ္ ဆိုျပီး
အဂုၤတၱရ နိကာယ္မွာပဲ ျမတ္စြာဘုရားေဟာထားတဲ့
သုတ္တစ္သုတ္ကို မွတ္တမ္းတင္ထားတာ ရွိပါတယ္။

အဲဒီသုတ္မွာ ျမတ္စြာဘုရားက ဒီဘ၀အတြက္ "ဟိတသုခ"
အေျခအေနေကာင္းနဲ ့ခ်မ္းသာကို ရေစတတ္တဲ့ အခ်က္ကေတာ့-

နံပါတ္(၁) ဥ႒ာနသမၸဒါ - ကိုယ္လုပ္တဲ့လုပ္ငန္းနဲ ့ပတ္သက္ျပီးေတာ့
ၾကိဳးၾကိဳးစားစား လုပ္ကို္င္ရမယ္။ အဲဒီ "ဥ႒ာနသမၸဒါ"
တက္တက္ၾကြၾကြ၊ ၾကိဳးၾကိဳးစားစား လုပ္တယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ
ျမတ္စြာဘုရားက ထပ္ျပီးေတာ့ ရွင္းထားတယ္။ ၾကိဳးစားတယ္
ဆိုတဲ့ အခ်က္မွာ ဘာေတြပါတုန္း ဆိုလို ့ရွိရင္ "ဒကၡ "လုပ္ငန္း
ကြ်မ္းက်င္မႈရွိရမယ္၊ "အနလသ" ဇြဲေကာင္းမႈ ရွိရမယ္၊
"ဥပါယ၀ီမံသ" နည္းပညာ ရွိရမယ္။

ဒါ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ေထာင့္ငါးရာေက်ာ္က ျမတ္စြာဘုရားက
စီးပြားေရးနဲ ့ပတ္သက္ျပီးေတာ့ ေအာင္ျမင္ဖို ့ နည္းလမ္းတစ္ခု
ေပးထားတာပါ။ ဒါက ျမတ္စြာဘုရားေဟာတဲ့ ပိဋကတ္ေတာ္
ေတြထဲမွာ ပါတဲ့ တရားပါ။ လုပ္ငန္းကြ်မ္းက်င္မႈ၊ ဇြဲေကာင္းမႈ၊
နည္းပညာ အဲဒီ(၃)ရပ္ ေပါင္းစပ္ထားတဲ့ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈ
ဆိုတာ ရွိရမယ္တဲ့။

ေနာက္တစ္ခ်က္က "အာရကၡသမၸဒါ" - ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္မႈ
ရွိရမယ္။ ေလာကမွာ စီးပြားဥစၥာေတြနဲ ့ ေငြေၾကးဓနေျမာက္ျမားစြာ
ရလာတယ္။ ကုန္ပစၥည္းေတြ ေျမာက္ျမားစြာ ထုတ္ႏိုင္တယ္။
သို ့ေသာ္ မထိန္သိမ္းဘူးဆိုရင္ အေလအလြင့္ေတြမ်ားျပီးေတာ့
စီးပြားဥစၥာ တိုးသင့္သေလာက္ မတိုးဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို ့လို ့
ထိန္းသိမ္းဖို ့နည္းပညာတတ္ရမယ္။ အလုပ္လုပ္ျပီး ရလာတဲ့
ပစၥည္းကို ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးထဲက တစ္ခုခုနဲ ့မွ မပ်က္စီးရေအာင္၊
အေလအလြင့္မရွိရေအာင္ ေသခ်ာေစာင့္ေရွာက္မႈဆိုတဲ့
"အာရကၡ သမၸဒါ" တရားရွိဖို ့လိုေသးတယ္။

ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ "ကလ်ာဏမိတၱတာ" မိတ္ေကာင္း
ေဆြေကာင္း ရွိရမယ္။ စီးပြားေရးနဲ ့ပတ္သက္ျပီး အာကံေပးမည့္ ပုဂၢိဳလ္၊ အက်င့္စာရိတၱေကာင္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊ အသိပညာရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊
ကုိယ္က်င့္တရား ေကာင္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊ အဲဒီလို မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္း
ေတြလဲပဲ အင္မတန္ လိုအပ္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုး စီးပြားေရးနဲ ့ပတ္သက္ျပီး တကယ့္ကို အေရးၾကီးတဲ့
အခ်က္တစ္ခုကေတာ့ "သမဇီ၀ိတာ" ရလာတဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာ၊
ကုိယ္ထုတ္လုပ္တဲ့ ပစၥည္း၊ ကုိယ့္ရဲ ့၀င္ေငြထြက္ေငြနဲ ့
ပတ္သက္လာလို ့ရွိရင္ စာရင္းဇယား ခိုင္ခိုင္မာမာထားျပီးေတာ့
၀င္ေငြႏွင့္ ထြက္ေငြ အျမဲတမ္း မွ်မွ်တတျဖစ္ေနဖို ့ အေရးၾကီးတယ္။
"သမဇိ၀ိတာ'ဆိုတဲ့ သေဘာက ၀င္ေငြႏွင့္ ထြက္ေငြ အျမဲတမ္း
ညွိျပီးေတာ့ သံုးစြဲတဲ့ အခုေခတ္ စီးပြားေရးပညာလိုပဲ။

ျမတ္စြာဘုရားက လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ေထာင္ငါးရာကတည္းက
ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈ၊ အေလအလြင့္ မရွိေအာင္၊ ထိန္းသိမ္းမႈ၊
မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းရွိမႈ၊ ၀င္ေငြထြက္ေငြ မွ်မွ်တတသံုးစြဲမႈ
ဆိုတဲ့ ဒီအခ်က္ၾကီး (၄) ခ်က္ကို ေဟာခဲ့တာျဖစ္တယ္။
ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မွ မဟုတ္ဘူး။
ဒီစည္းကမ္းအတိုင္း ေဆာင္ရြက္ၾကမယ္ဆိုလို ့ရွိရင္ စီးပြားေရးက
တုိးတက္လာမွာပဲ။ အမ်ားၾကီးမတိုးတက္ေတာင္ ပ်က္စီးမသြား
ႏိုင္ဘူး။ ဒါ ဒီဘ၀မွာ ေကာင္းတဲ့ အေျခအေနေတြနဲ ့
ေကာင္းတဲ့ ခ်မ္းသာသုခကို ေပးစြမ္းႏိုင္တဲ့ အခ်က္ေလးခ်က္ပဲ။

တမလြန္ဘ၀အတြက္ကေတာ့ ဒီဘ၀ကလုပ္တဲ့ ဟာေတြပါ။
အဲဒီ တမလြန္ဘ၀အတြက္ ရွိသင့္ရွိထိုက္တဲ့ အရည္အေသြး
ကေတာ့ အျခားမဟုတ္ဘူး။ ဓမၼႏွင့္ ပတ္သက္တဲ့ အသိဥာဏ္။
အခုနက ကိုယ္က်င့္တရားနဲ ့ပတ္သက္တဲ့ သိတဲ့ မ်က္စိရွိရမယ္။
ကုိယ္က်င့္တရားနဲ ့ ပတ္သက္လာလို ့ရွိရင္
နံပါတ္ (၁) ကုိယ္က်င့္တရားေကာင္းရမယ္ လို ့ဆိုလိုတယ္။

နံပါတ္ (၂) ယံုၾကည္ခ်က္ ရွိရမယ္။ ယံုၾကည္ခ်က္ဆိုတာ
ဘာသာတရားနဲ ့ပတ္သက္ျပီးေတာ့ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ ့မွန္စြာသိတဲ့
အသိဥာဏ္ကို လက္ခံလို ့ ျမတ္စြာဘုရား သြန္သင္ဆံုးမသမွ်ကို
ေလးစားလိုက္နာမႈ၊ ယံုၾကည္မႈ ရွိရမယ္။ ယံုၾကည္မႈ ရွိသလို
ကုိယ္က်င့္တရား ေကာင္းရမယ္။

နံပါတ္ (၃) စြန္ ့လႊတ္ႏိုင္မႈ ရွိရမယ္။ လူဟာ မိမိရလာတဲ့
အခြင့္အေရးကို တစ္ေယာက္တည္းမသံုးဘဲ၊ ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း
မခံစားဘဲ မိမိပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ မွ်ေ၀ခံစားတတ္ရမယ္။ ဒါကို
'စာဂသမၸဒါ"လို ့ေခၚတယ္။

နံပါတ္ (၄) က "ပညာသမၸဒါ"၊ အေၾကာင္းအက်ိဳး အေကာင္းအဆိုး
ခြဲျခားသိတာက အစ ေလာကမွာရွိတဲ့ သဘာ၀တရားေတြဟာ
ဘယ္ဟာမွ မျမဲဘူးဆိုတာကို သိရွိနားလည္ထားတဲ့
ပညာမ်ိဳး ရွိရမယ္။

အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ေျပာရလို ့ရွိရင္ "သဒၶါသမၸဒါ" ယံုၾကည္မႈ ရွိရမယ္။
"သီလသမၸဒါ" ကုိယ္က်င့္တရားႏွင့္ ျပည့္စံုရမယ္။
"စာဂသမၸဒါ" မွ်ေ၀ခံစားဖို ့၊ စြန္ ့ၾကဲတတ္မႈ ရွိရမယ္။
"ပညာသမၸဒါ" အသိပညာရွိရမယ္။ အဲဒီ အေျခအေနေကာင္း
(၄) မ်ိဳး ရွိေနလို ့ရွိရင္ သုခ လို ့ဆိုတဲ့ အရာရာမွ အဆင္ေျပမႈ၊
ကုိယ္ခ်မ္းသာမႈ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ဆိုတာေတြ ျဖစ္ေပၚလာမွာပါ။

ေဒါက္တာ အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ
(ျမတ္ဗုဒၶေဒသနာႏွင့္ ယေန ့ကမၻာ တရားေတာ္ မွ)
 http://www.infinitydhamma.com/မွတဆင့္ခံစားတင္ျပသည္။