မွားမွားယြင္းယြင္း သိျမင္ျခင္းသည္ ဒိ႒ိမည္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ “မွားေသာအျမင္-ဒိ႒ိတြင္သား”ဟုဆိုခဲ့သည္။ ဤအသိအျမင္မွား ေနျခင္းကိုပင္ ယခုကာလ၌ “အယူမွားေနျခင္း”ဟု ေခၚၾက၏။ ဤဒိ႒ိသည္ “မရွိသည္ကို အရွိ၊ ရွိသည္ကို မရွိ၊ မဟုတ္သည္ကို အဟုတ္၊ ဟုတ္သည္ကို မဟုတ္”ဟု သိျမင္ေနရုံသာမက “သူ၏အယူက အမွန္၊ သူမ်ားအယူေတြ အလြဲ”ဟု စြပ္စြဲတတ္ေသး၏။
ထုိတြင္ ဤကမၻာေလာကၾကီးႏွင့္ သတၱ၀ါေတြကို
ဖန္ဆင္းသူ မရွိပါဘဲလ်က္ ဖန္ဆင္းသူရွိ၏ဟု သိျမင္ျခင္း၊ သတၱ၀ါတုိ႔၏
ကိုယ္ခႏၶာအတြင္း၌ အတၱဟုေခၚေသာ အသက္ေကာင္ မရွိဘဲလ်က္ “အတၱရွိ၏၊ အသက္ေကာင္ရွိ၏”ဟု သိျမင္ျခင္းသည္ “မရွိသည္ကို အရွိ”ဟု သိျမင္ေသာ ဒိ႒ိတည္း။
သတၱ၀ါတုိ႔ သႏၱာန္၌ ျပဳျပဳသမွ် ကုသိုလ္ကံ
အကုသိုလ္ကံသည္ ေနာင္အခါ အက်ိဳးေပးရန္ သတၱိက်န္ရွိပါလ်က္ ထုိ ကုသိုလ္ကံ
အကုသိုလ္ကံ မရွိဟု သိျမင္ျခင္း၊ ထုိကံ၏ အက်ိဳးကို အေကာင္းအဆိုး အမ်ိဳးမ်ိဳး
ခံစားေနရပါလ်က္ “ကံ၏အက်ိဳး မရွိ”ဟု သိျမင္ျခင္း၊ ရုပ္နာမ္တရားတို႔၏
ခ်ဳပ္ျငိမ္းျခင္းဟူေသာ နိဗၺာန္တရား ရွိပါလ်က္ နိဗၺာန္မရွိဟု သိျမင္ျခင္း၊
နိဗၺာန္မရေသးသမွ် ေရာက္ရဦးမည္ ေနာက္ဘ၀ရွိပါလ်က္ တမလြန္ (ေနာက္ေနာက္ဘ၀) မရွိဟု သိျမင္ျခင္းသည္ “ရွိသည္ကို မရွိ”ဟု သိျမင္ေသာ ဒိ႒ိတည္း။
သတၱ၀ါေတြကိုသတ္၍ ယဇ္နတ္ပူေဇာ္ၾကျခင္းသည္
အင္မတန္ၾကီးက်ယ္ေသာ ေကာင္းမူကုသိုလ္ေပတည္း။ အလြန္ေအးျမေသာ ကာလ၌
ေရခ်ိဳးျခင္း၊ အလြန္ပူအုိက္ေသာ ကာလ၌ေန႔လယ္ေၾကာင္ေတာင္၀ယ္ မီးေလးဖုိအလယ္၌ေန၍
ကိုယ္ကိုမီးကင္ျခင္း၊ ႏြားလိုေနျခင္း၊ ေခြးလုိေနျခင္း စေသာ အက်င့္မ်ားသည္
ကိေလသာစင္ၾကယ္ဖုိ႔အေၾကာင္း ေကာင္းေသာ အက်င့္တည္း။ ေကာင္းေသာအခ်ိန္အခါ၀ယ္
ဂဂၤါျမစ္ေရ၌ အျပစ္ေတြကို ေမွ်ာရျခင္းသည္ ျပဳမိေသာအျပစ္မ်ား၏
စင္ၾကယ္ဖို႔အေၾကာင္း ေကာင္းေသာအက်င့္တည္း။ ဤသို႔စသည္ျဖင့္ သိျမင္ေနျခင္းသည္
“မဟုတ္သည္ကို အဟုတ္”ဟု သိျမင္ေသာ ဒိ႒ိတည္း။
ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာမ်ားကို ျပဳျခင္းသည္ သုဂတိသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း၊ နိဗၺာန္ကိုသိျမင္ဖုိ႔အေၾကာင္း ေကာင္းေသာအက်င့္ မဟုတ္ဟု သိျမင္ျခင္းသည္ “ဟုတ္သည္ကို မဟုတ္”ဟု သိျမင္ေသာ ဒိ႒ိတည္း။ ဤသို႔ စသည္ျဖင့္ ဒိ႒ိ၏ အမွားသိပံုမွာ လြန္စြာ အရာက်ယ္ေလသည္။ ဤဒိ႒ိႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ စိတ္ကို “ဒိ႒ိစိတ္”ဟုေခၚ၍ ထုိအယူမွားရွိသူကို “မိစၦာဒိ႒ိ”ဟုေခၚၾကသည္။ (ေနာက္ေနာက္ ေစတသိက္မ်ား၌လည္း တြဲဖက္စိတ္ႏွင့္ ပုဂၢိဳလ္အေပၚမွာ ထုိက္သလုိ နာမည္ရပံုကို သိပါ။)
အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ၏ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာစာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။
No comments:
Post a Comment