စိတ္ ေစတသိက္ ၂-ပါးကို နာမ္တရားဟု ေခၚ၏။ ထုိနာမ္တရားတို႔၏ အသက္သည္ ဇီ၀ိတိေျႏၵတည္း။ ျဖစ္သမွ် စိတ္ေစတသိက္မ်ားသည္ အေသမဟုတ္၊ အရွင္မ်ားတည္း။ ထုိသို႔ အရွင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အာရုံကို သိႏုိင္၏။ အကယ္၍ အသက္မပါဘဲ စိတ္ေစတသိက္ေတြ အေသခ်ည္း ျဖစ္ေနပါမူ မည္သည့္ကိစၥကိုမွ် ရြက္ေဆာင္ႏုိင္ၾကလိမ့္မည္မဟုတ္။
အခ်ဳပ္မွာ ဤဇီ၀ိတိေျႏၵဟု ေခၚေသာ အသက္ပါေနေသာေၾကာင့္သာ စိတ္ေစတသိက္တို႔ တစ္ခုျပီးတစ္ခု ဆက္၍ မပ်က္စီးဘဲ (ကံ အရွိန္ရွိေနသမွ်) တည္ေနၾကရေလသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ “မကြာနာမ္သက္၊ ဇီ၀ိန္ဆက္၍၊ မပ်က္မျပဳန္း”ဟု
ဆုိခဲ့ေပသည္။ နာမ္တရားတို႔၌ နာမ္သက္ပါသကဲ့သို႔ ရုပ္တရားတုိ႔၌လည္း
ရုပ္သက္ပါ၏။ ဤနာမ္သက္ႏွင့္ ရုပ္သက္ျဖစ္ေသာ ဇီ၀ိတ ၂-ပါးကိုပင္ သတၱ၀ါတို႔၏
အသက္ဟု ေခၚရေပသည္။ ထုိရုပ္ဇီ၀ိတ နာမ္ ဇီ၀ိတ ၂-မ်ိဳးအျပင္ သတၱ၀ါတုိ႔
ကိုယ္အတြင္း၌ အသက္ေကာင္၊ ၀ိညာဥ္ေကာင္း၊ လိပ္ျပာေကာင္၊ အတၱေကာင္းဟူ၍
မရွိေတာ့ျပီ။
အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာစာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။
No comments:
Post a Comment