ဂါတမဗုဒၶဘုရားရွင္သည္
ဤဘဒၵကမၻာမွ ျပန္၍ေရတြက္လွ်င္ ေလးသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတသိန္းအထက္၌
သုေမဓာရွင္ရေသ့ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ ဒီပကၤရာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူခ်ိန္
ျဖစ္သည္။ သုေမဓာရွင္ရေသ့သည္ ႀကိဳးစား၍ တရားအားထုတ္ရာ စ်ာန္အဘိညာဥ္တန္ခိုးရ၍
ေကာင္းကင္၌ သြားလာလွည့္လည္ႏိုင္ေသာ အေျခသို႔ပင္ ေရာက္ခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္
ရဟႏၲာ မျဖစ္ေသးေပ။
အကယ္၍ ဆက္လက္တရားအားထုတ္လွ်င္ ရဟႏၲာျဖစ္ႏိုင္ေသာ အခြင့္အလမ္း ရွိေပသည္။ သို႔ေသာ္ ရဟႏၲာအျဖစ္ကို မယူခဲ့။ ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရန္ပင္ ရည္မွန္းခ်က္ထားခဲ့သည္။ ဒီပကၤရာဘုရားရွင္ ၾကြလာရာတြင္ ျပဳျပင္ဆဲလမ္းေပၚ၌ ဘုရားရွင္ ရႊံ႔ေပၚတြင္ မၾကြရေလေအာင္ မိမိကိုယ္ကို ၀မ္းလ်ားေမွာက္လ်က္ တံတားအျဖစ္ ခင္း၍ လွဴခဲ့သည္။ ဘုရားအျဖစ္ကို ဗ်ာဒိတ္ခံယူခဲ့သည္။
ဤသို႔ခံယူအျပီး၌ ေလးသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတသိန္းပတ္လံုး ဘ၀မ်ားစြာတြင္ ပါရမီ ၁၀-ပါးကို ျဖည့္က်င့္အားထုတ္ခဲ့သည္။ ထိုသို႔ ျဖည့္က်င့္ရာ၌ ရည္မွန္းခ်က္ၾကီးသံုးခ်က္ကို ဦးထိပ္ထား၍ က်င့္ေဆာင္ခဲ့သည္။
ယင္းတို႔မွာ-
(၁) ေလာကလူသား ကမၻာသူ ကမၻာသား သတၱ၀ါအမ်ား ေကာင္းစားခ်မ္းသာေရး (ေလာကတၳစရိယာ)
(၂) မိမိ၏ အမ်ိဳးသား၊ မိမိ လူမ်ိဳးေကာင္းစားခ်မ္းသာေရး (ဉာတတၳစရိယာ)။
(၃) သတၱ၀ါအမ်ားကို သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ ကယ္တင္ႏိုင္ေသာ သဗၺညဳဘုရားျဖစ္ေရး (ဗုဒၶတၳစရိယာ)။ တို႔ျဖစ္သည္။
ဘုရားရွင္သည္ ဘုရားေလာင္းဘ၀၌ရွိစဥ္ ဘ၀တိုင္း၊ ပါရမီျဖည့္က်င့္တိုင္း ဤရည္မွန္းခ်က္ႀကီးသံုးရပ္ကို ဦးထိပ္ထား ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေလသည္။ ယင္းတို႔ကို စရိယာသံုးပါး-ဟု ေခၚ၏။
ဤစရိယာသံုးပါးကို ဘုရားျဖစ္ေသာအခါ၌လည္း ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူသည္။ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူရာ၌ မိမိတဦးတည္း၏ အက်ိဳးျဖစ္ေသာ ဖလသမာပတ္ ၀င္စား၍ ခ်မ္းသာစြာေနေတာ္ မူျခင္းကို ေခတၱခဏမွ်သာ ျပဳေတာ္မူသည္။ က်န္အခ်ိန္မ်ားတြင္ ေလာကလူသား၊ ကမၻာသူကမၻာသား သတၱ၀ါတို႔အက်ိဳးႏွင့္ မိမိ၏ အမ်ိဳးသား၊ မိမိ၏ လူမ်ိဳးတို႔အက်ိဳးကိုသာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူခဲ့သည္။ အလြန္စံျပဳဦးထိပ္ထားအပ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ႀကီး ျဖစ္ေပသည္။
ဤတြင္ ဘုရားရွင္၏ ရည္ရြယ္ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူေသာ စရိယာသံုးပါးကို ကၽြႏု္ပ္တို႔လည္း စံမွီးအတုယူ ေဆာင္ရြက္သင့္သည္ဟု ဆင္ျခင္မိသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ဘုရားအျဖစ္ကို မေမွ်ာ္မွန္းသည့္တိုင္ မိမိေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာရေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ရင္း တဖက္ကလည္း ေလာကလူသား ကမၻာသူကမၻာသား သတၱ၀ါမ်ားႏွင့္ မိမိ၏အမ်ိဳးသား၊ မိမိ၏ လူမ်ိဳးမ်ား ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာရေရးကို အစြမ္းကုန္ ေဆာင္ရြက္သင့္သည္ဟူ၍ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ခံယူမိေပသည္။
အကယ္၍ ဆက္လက္တရားအားထုတ္လွ်င္ ရဟႏၲာျဖစ္ႏိုင္ေသာ အခြင့္အလမ္း ရွိေပသည္။ သို႔ေသာ္ ရဟႏၲာအျဖစ္ကို မယူခဲ့။ ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရန္ပင္ ရည္မွန္းခ်က္ထားခဲ့သည္။ ဒီပကၤရာဘုရားရွင္ ၾကြလာရာတြင္ ျပဳျပင္ဆဲလမ္းေပၚ၌ ဘုရားရွင္ ရႊံ႔ေပၚတြင္ မၾကြရေလေအာင္ မိမိကိုယ္ကို ၀မ္းလ်ားေမွာက္လ်က္ တံတားအျဖစ္ ခင္း၍ လွဴခဲ့သည္။ ဘုရားအျဖစ္ကို ဗ်ာဒိတ္ခံယူခဲ့သည္။
ဤသို႔ခံယူအျပီး၌ ေလးသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတသိန္းပတ္လံုး ဘ၀မ်ားစြာတြင္ ပါရမီ ၁၀-ပါးကို ျဖည့္က်င့္အားထုတ္ခဲ့သည္။ ထိုသို႔ ျဖည့္က်င့္ရာ၌ ရည္မွန္းခ်က္ၾကီးသံုးခ်က္ကို ဦးထိပ္ထား၍ က်င့္ေဆာင္ခဲ့သည္။
ယင္းတို႔မွာ-
(၁) ေလာကလူသား ကမၻာသူ ကမၻာသား သတၱ၀ါအမ်ား ေကာင္းစားခ်မ္းသာေရး (ေလာကတၳစရိယာ)
(၂) မိမိ၏ အမ်ိဳးသား၊ မိမိ လူမ်ိဳးေကာင္းစားခ်မ္းသာေရး (ဉာတတၳစရိယာ)။
(၃) သတၱ၀ါအမ်ားကို သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ ကယ္တင္ႏိုင္ေသာ သဗၺညဳဘုရားျဖစ္ေရး (ဗုဒၶတၳစရိယာ)။ တို႔ျဖစ္သည္။
ဘုရားရွင္သည္ ဘုရားေလာင္းဘ၀၌ရွိစဥ္ ဘ၀တိုင္း၊ ပါရမီျဖည့္က်င့္တိုင္း ဤရည္မွန္းခ်က္ႀကီးသံုးရပ္ကို ဦးထိပ္ထား ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေလသည္။ ယင္းတို႔ကို စရိယာသံုးပါး-ဟု ေခၚ၏။
ဤစရိယာသံုးပါးကို ဘုရားျဖစ္ေသာအခါ၌လည္း ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူသည္။ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူရာ၌ မိမိတဦးတည္း၏ အက်ိဳးျဖစ္ေသာ ဖလသမာပတ္ ၀င္စား၍ ခ်မ္းသာစြာေနေတာ္ မူျခင္းကို ေခတၱခဏမွ်သာ ျပဳေတာ္မူသည္။ က်န္အခ်ိန္မ်ားတြင္ ေလာကလူသား၊ ကမၻာသူကမၻာသား သတၱ၀ါတို႔အက်ိဳးႏွင့္ မိမိ၏ အမ်ိဳးသား၊ မိမိ၏ လူမ်ိဳးတို႔အက်ိဳးကိုသာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူခဲ့သည္။ အလြန္စံျပဳဦးထိပ္ထားအပ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ျမတ္ႀကီး ျဖစ္ေပသည္။
ဤတြင္ ဘုရားရွင္၏ ရည္ရြယ္ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူေသာ စရိယာသံုးပါးကို ကၽြႏု္ပ္တို႔လည္း စံမွီးအတုယူ ေဆာင္ရြက္သင့္သည္ဟု ဆင္ျခင္မိသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ဘုရားအျဖစ္ကို မေမွ်ာ္မွန္းသည့္တိုင္ မိမိေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာရေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ရင္း တဖက္ကလည္း ေလာကလူသား ကမၻာသူကမၻာသား သတၱ၀ါမ်ားႏွင့္ မိမိ၏အမ်ိဳးသား၊ မိမိ၏ လူမ်ိဳးမ်ား ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာရေရးကို အစြမ္းကုန္ ေဆာင္ရြက္သင့္သည္ဟူ၍ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ခံယူမိေပသည္။
No comments:
Post a Comment