ပါဠိ အဂၤလိပ္ အဘိဓာန္ မွာေတာ့ a cloak for use in the rainy season လို႔ဖြင့္ျပတယ္။ တိပိဋက ပါဠိ အဘိဓာန္က ၀ႆာ၀ါသိက မိုးကာလ၌ ေနေလ့ရွိေသာ ရဟန္း သာဋိက အ၀တ္(သကၤန္း) မိုးကာလ၌ မိမိတို႔ေက်ာင္းတြင္ ေနေလ ့ရွိေသာ ရဟန္းတို႔အား ေပးလွဴအပ္ေသာ သကၤန္းလို႔ ဖြင့္ဆိုပါတယ္။
ဒီေန႔ေခတ္မွာတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ ၀ါမဆိုမီ ကာလမွာ ၀ါဆို သကၤန္းဆိုၿပီး ကပ္လွဴေလ့ ရွိတယ္။၀ါဆိုသကၤန္း ကပ္လွဴပြဲဆိုၿပီး ဘုရားေဟာ က်မ္းဂန္မ်ားမွာေတာ့ တိုက္ရိုက္ မလာပါဘူး။ ဆက္စပ္ ႏွီးႏႊယ္လို႔ ယူႏိုင္တဲ့ story background ေလးကေတာ့ . . .
၀ိသာခါလို႔ ေျပာလိုက္ရင္ ေက်ာင္းအမႀကီးရဲ႕ နာမည္လို႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တိုင္း သိၾကပါတယ္။ ဘုရားရွင္ (၂၅)၀ါ တိတိ သီတင္းသံုးတဲ့ သာ၀တၳိၿမိဳ႕ အေရွ႕ဘက္မွာ ပုဗၺာရာမ ပုဗၺာရံုဆိုတဲ့ ေက်ာင္းႀကီးကို ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းအမႀကီးေပါ့။ တစ္ေန႔ ေက်ာင္းအမႀကီး ၀ိသာခါက ဘုရား အမွဴးရွိတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကို ဆြမ္းစားပင့္တယ္။ အဲဒီေန႔ညမွာ မိုးကလည္း ရြာလိုက္တာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့၊ သဲႀကီးမဲႀကီး ကို ရြာတာ။ ဘုရားရွင္က တပည့္ ရဟန္းေတြကို “ ရဟန္းတုိ႔ ဒီမိုးဟာ ဇမၺဴဒိပ္ တစ္ကၽြန္းလံုး ရြာတဲ့မိုး…မိုးရာသီမွာ ေနာက္ဆံုး ရြာတဲ့ မိုးလည္း ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရဟန္းတို႔ မိုးေရ ခ်ဳိးၾကလို႔” မိန္႔ေတာ္ မူေတာ့ ရဟန္းေတာ္ ေတြဟာ မိုးေရခ်ဳိး ၾကတာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ ခႏၶာကိုမွာ ဘာသကၤန္းမွ မပါဘဲ ေရခ်ဳိး ၾကတာေလ။
မနက္မိုးလင္း ေက်ာင္းအမႀကီး ၀ိသာခါအိမ္မွာ ဆြမ္းေတြ ျပင္လို႔ၿပီးေတာ့ သူ႔အိမ္က ကၽြန္ မ တစ္ေယာက္ကို ေက်ာင္းကို လႊတ္လိုက္တယ္။ ဘုရားအမွဴးရွိတဲ့ သံဃာေတာ္ ေတြကို ဆြမ္းစားၾကြဖို႔ ပင့္ခဲ့ေပါ့။ ကၽြန္ မေလးကလည္း အေျပးအလႊား ေက်ာင္းကိုသြား၊ ေက်ာင္းကို ေရာက္ေတာ့ သကၤန္းမပါဘဲ ေရခ်ိဳးေနတဲ့ ရဟန္းေတြကို ေတြ႕ေတာ့တာေပါ့။ ဒါနဲ႔ အိမ္ကို ျပန္လာၿပီး ရွင္မေရ “ ေက်ာင္းမွာလဲ ရဟန္းေတာ္ေတြ တစ္ပါးမွ မရွိဘူး။ တကၠဒြန္းေတြ ေရခ်ဳိး ေနတာကိုပဲ ေတြ႕ခဲ့တယ္လို႔” ျပန္ေျပာတာေပါ့။ (တကၠဒြန္းဆုိတာ ဘုရားေခတ္တုန္းက ဘာအ၀တ္မွ မ၀တ္ဘဲ ေနၾကတဲ့ သူေတြေလ၊ ဒီေန႔ေခတ္အထိ အိႏၵိယႏို္င္ငံမွာ ရွိေနေသးတယ္။ အ၀တ္ ၀တ္ထားရင္ အ၀တ္အေပၚမွာ တက္မက္ တြယ္တာတဲ့စိတ္ ရွိတယ္ဆိုၿပီး အကုန္ခၽြတ္ထား တဲ့အဖြဲ႕ေပါ့။)
ေက်ာင္းအမႀကီး ၀ိသာခါကေတာ့ ေတြးေတာတတ္တဲ့ ဥာဏ္အေျမာ္အျမင္ရွိ ေတာ့ ကၽြန္ မေလးေျပာတဲ့ စကားကို သေဘာ ေပါက္တယ္။ “တကၠဒြန္း ေတြေတာ့ မဟုတ္ ႏိုင္ဘူး။ သကၤန္း သံုးထည္ကိုပဲ ၀တ္ေနရတဲ့ ရဟန္းေတာ္ ေတြပဲ ျဖစ္ရမယ္ ေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ဘုရားအမွဴး ရွိတဲ့ သံဃာေတြ အိမ္ကိုၾကြလာ … ဆြမ္းကပ္ၿပီး ကၽြန္ မေလး ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ အေနအထားကို ဘုရားရွင္ အားေလွ်ာက္တယ္။ ဒါနဲ႔ ျမတ္စြာဘုရားက မိုးေရခံ သကၤန္းကို ၀တ္ရံု သံုးစြဲ ခြင့္ျပဳတယ္ဆိုၿပီး ခြင့္ျပဳခဲ့တယ္။ မိုးတြင္းကာလမွာ ရဟန္းေတာ္ေတြ သကၤန္းသံုး ထည္အျပင္ မိုးေရခံသကၤန္းကိုပါ ၀တ္ရံု သံုးစြဲခြင့္ျပဳတာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဒီေန႔ေခတ္မွာ ၀ါတြင္း(မိုးကာလ) မိမိတို႔ေက်ာင္းမွာ သီတင္းသံုးတဲ့ ရဟန္းေတြကို ၀ါဆို သကၤန္းဆိုၿပီး ကပ္လွဴေနၾကတာပါ။
ေနာက္ story တစ္ခုမွာလည္း ၀ိသာခါ ေက်ာင္းအမႀကီးက ဆုရွစ္မ်ဳိး ေတာင္းတဲ့အခါ ရဟန္းေတာ္ေတြကို ၀ႆာ၀ါသိက သာဋိက ၀ါဆို သကၤန္း လွဴဒါန္းခြင့္ ေပးဖို႔ ပထမဦးဆံုး ဆုအေနနဲ႔ ေတာင္းခဲ့တာကို ေထာက္ဆၿပီး ၀ါတြင္းကာလမွာ အရင္က ထက္ပိုလို႔ စာသင္စာခ် (ပရိယတ္) တရားထိုင္ တရားျပ (ပဋိပတ္) လုပ္တဲ့ သံဃာေတာ္ ေတြကို ၀ါဆို သကၤန္းဆိုၿပီး ေထရ ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြက လွဴဒါန္းေနၾကတာပါ။
'ဒီဆုရွစ္မ်ိုးကေတာ့
ဆု ၈မ်ိဳး
ဘုရားႏွင့္ရဟန္းသံဃာမ်ား ဆြမ္းကပ္ျပီး ေက်ာင္းအမၾကီးသည္ အရွင္ဘုရားအား တပည့္ေတာ္ ဆုလာဘ္ ၈ မ်ိဳး သနားခ်ီးေျမာက္ေတာ္မူပါဘုရားဟု ေလွ်ာက္ထားေလသည္။ အပ္စပ္ေသာဆုဆုိ ေတာင္းေစ ဟု ဘုရားခြင့္ျပဳေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ေအာက္ပါဆုိ ဆု ၈ မ်ိဳးကုိ ေတာင္းသည္။ ဘုရားလည္း ခြင့္ျပဳသည္။
(၁) အသက္ထက္ဆုံး ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ၀ါဆုိသကၤန္းလွဴခြင့္ျပဳရန္
(၂) ေက်ာင္းသုိ႔ ေရာက္လာၾကေသာ အာဂႏၱဳ ဧည့္သည္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ဆြမ္းဟင္းမ်ား လွဴခြင့္ျပဳရန္
(၃) ခရီးသြား ရဟန္းေတာ္မ်ားအား ဆြမ္းဟင္းမ်ား လွဴခြင့္ျပဳရန္
(၄) မနာမက်န္းျဖစ္ေနေသာ ရဟန္းကို ျပဳစုလုပ္ေကြ်းေနေသာ ပုဂၢိဳလ္အား ဆြမ္းဟင္းမ်ား လွဴခြင့္ျပဳရန္
(၅) မနာမက်န္းေသာ ရဟန္းအား ဆြမ္းဟင္းမ်ား လွဴရန္
(၆) မနာမက်န္းျဖစ္ေသာ ရဟန္းအား ေဆးပစၥည္းမ်ား လွဴရန္
(၇) အျမဲမျပတ္ ဆန္ျပဳတ္ (ယာဂု)ဆြမ္းလွဴရန္
(၈) ရဟန္းမ (ဘိကၡဳနီမ)တုိ႔အား ေရသႏုပ္လွဴရန္ တုိ႔ျဖစ္သည္။
တကယ္ေတာ့ ဒီဆု ၈ မ်ိဳးကို သုံးသပ္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ၀ိသာခါ ေက်ာင္းအမၾကီးသည္ အလွဴဒါနျပဳဖုိ႔ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးရွာျခင္းပဲ ျဖစ္သည္။ သဒၶါတရားၾကီးသူတုိင္းသည္ ဤကဲ့သုိ႔ အေၾကာင္းရွာ ေကာင္းမႈျပဳေလ့ရွိသည္။
ဒီလို လွဴဒါန္း ရတဲ့အတြက္ အက်ိဳးေက်းဇူးေလးေတြကေတာ့ ( reflection အေနနဲ႔ ) လွဴဒါန္းသူဟာ ေရာက္ရာ ဘ၀တိုင္းမွာ အသားအရည္ ၀ါ၀င္းၿပီး ကိုယ္ေရာင္ ကိုယ္၀ါ ေတြထြက္မယ္၊ အသားအရည္ ႏူးညံ့ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းမယ္၊ အသားအရည္ စင္ၾကယ္ သန္႔ရွင္းမယ္။စိတ္ထဲမွာ လိုခ်င္တာကို ေတာင့္တ လိုက္ရင္ ကိုယ္ေတာင့္တ(ျဖစ္ခ်င္)တာေတြ ျဖစ္လာမယ္။ အ၀တ္အစား ေတြမရွားပါးဘူး။ လံုၿခဳံ ခ်မ္းေၿမ႕စြာ ေနထိုင္ရမယ္။ ဧဟိဘိကၡဳ ေခၚခံရမယ္။ေနာက္ဆံုး ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြရဲ႕ ပန္းတိုင္ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ကိုေရာက္ၿပီး ကၽြတ္တမ္း ၀င္ရမယ္ ဆိုတာေတြ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
ယေန႔ ကမၻာမွာ reflection ရဲ႕သေဘာတရား နယူတန္ရဲ႕ တတိယ နိယာမ ျဖစ္တဲ့ သက္ေရာက္မႈတိုင္းမွာ တန္ျပန္ သက္ေရာက္မႈ ရွိတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာတရားေတြကို ယံုၾကည္ လက္ခံေနၾကပါၿပီ။ ဗုဒၶဘာသာ မွာေတာ့ ကံတရားရဲ႕ အက်ဳိးဆက္လို႔ လက္ခံၾကတာပါ။ စဥ္းစားၾကည့္ပါစို႔ … ကိုယ္က အ၀တ္(သကၤန္း) ေပးတယ္။လွဴတယ္၊ ရရွိသူက အဲဒီ ၀တ္သကၤန္းကို ၀တ္တယ္။ ေလဒဏ္ ေနဒဏ္ ကာကြယ္ႏိုင္ သလို အရွက္ အေၾကာက္ ကိုလည္း ကာကြယ္ၿပီး ျဖစ္တယ္။ ၀တ္သင့္တဲ့ အ၀တ္ကို ၀တ္ရသူရဲ႕ အသားအေရဟာ အ၀တ္မ၀တ္ဘဲ ေနရသူရဲ႕ အသားအေရထက္ ၾကည္လင္ ႏူးညံ့ ၀ါ၀င္းတယ္။ ေကာင္းၿပီ ။ သူတစ္ဖက္သားကို အသားအေရ ႏူးညံ့၀ါ၀င္းေအာင္ လုပ္ေပးရင္ ကိုယ့္မွာလည္း ဒီလို အက်ိဳးတရား ျပန္ရမွာ ေသခ်ာတာေပါ့။ အသက္ရွင္ရ သမွ်အခ်ိန္ ေလးမွာ အလုပ္ ေကာင္း ကံေကာင္းေတြကို လုပ္ေနရင္ ေကာင္းကံ ေတြဆိုတာလည္း ရွိေနမွာပဲ။ စိတ္ထဲမွာ ပိုၿပီး ရွိေနသင့္ တာကေတာ့ စစ္မွန္တဲ့ ျငိမ္းေအးမႈကို ရွာေဖြျခင္းကသာ ေကာင္းဆံုးေသာ လုပ္ရပ္ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
( ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္မိရင္းအေတြးတစ္ခု၀င္လာတာက … ဒီလိုေတြေတာ့ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ဒီလိုေတြျဖစ္လို႔ လွဴၾကရမယ္ေတာ့မဟုတ္ဘူးဗ်။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာအက်ိဳးလိုလို႔ေညာင္ညိဳပင္ေရေလာင္းတာမဟုတ္ေပမယ့္ … ဗုဒၶဘာသာ၀င္တိုင္းလက္ခံယံုၾကည္လို႔ရတဲ့ ကံ ကံ၏ အက်ိဳးတရားဆိုတာ မိမိျပဳမႈရာအေၾကာင္းတရားေပၚမွာ စပ္လ်ဥ္းျဖစ္ေပၚၾကတာပါ။ကိုယ္ျပဳတဲ့ကံဟာေတာ့ မလဲြမေသြ ေရွာင္ရွားလို႔မရေအာင္ တန္ျပန္ လာမယ္ ဆိုတဲ့ သေဘာတရားပါပဲ။ )
သကၤန္း လွဴရက်ိဳး ( ၈ ) ပါး
၁။ ၿဖစ္ေလရာ ဘ၀၌ ရုပ္ရည္အဆင္း လွပၿခင္း
၂။ မိမိခႏၶာကိုယ္၀ယ္ (ဂ်ီး) ေၾကးၿမဴ အညစ္အေၾကးကင္းစင္ၿခင္း
၃။ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္၀ါ ေတာက္ပ တင့္တယ္ၿခင္း
၄။ တန္ခိုးႀသဇာ အာဏာထက္ၿမက္၍ မိမိစကားကို နားေထာင္လြယ္ၿခင္း
၅။ မိမိခႏၶာကိုယ္အသားအေရသည္ ႏူးညံ့ ေခ်ာေမြ႕ေနၿခင္း
၆။ သန္႔ရွင္းၿဖဴစင္ေသာ အ၀တ္အထည္တို႔ကို ရရွိတတ္ၿခင္း
၇။ ေရႊေရာင္ေတာက္ပေသာ အ၀တ္အထည္တို႔ကို ရရွိတတ္ၿခင္း
၈။ နီေထြးႏူးည့ံေသာ အ၀တ္အထည္တို႔ကို ရရွိၿခင္း . . . ။
သီတဂူစတား(၀ါဆိုသကၤန္း) ႏွင့္ မိုးစက္ေန၏(ရည္မွန္းလွဴတန္းျမတ္သကၤန္း) တို႕ကိုမွီျငိမ္းပါသည္။
Credit to
Posted by မူၾကိဳဆရာ
Posted by မူၾကိဳဆရာ
No comments:
Post a Comment