မင္းတုန္းမင္း၏သာသနာျပဳအမိန္႔ေတာ္
[တခ်ိဳ႕ကုိသာ ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပပါသည္။]
ငါဧကရာဇ္မင္းျမတ္သည္ ကုိယ္က်ိဳးကုိ ငဲ့၍ မင္းအျဖစ္ကုိ ယူေတာ္မူသည္
မဟုတ္၊ သီရိဓမၼာေသာကမင္း အစရွိေသာ သာသနာျပဳမင္းတုိ႔ကဲ့သုိ႔ သာသနာေတာ္ကုိ ခ်ီးေျမႇာက္ေတာ္မူလို၍
သာသနာႏုဂၢဟဓမၼရာဇာအျဖစ္ကုိ ယူေတာ္မူသည္၊ သာသနာေတာ္၏ တည္ရာ ၀ိနည္းတရားေတာ္ ရွိသည့္အတုိင္း
ရဟန္းေတာ္တုိ႔ ေကာင္းမြန္စြာ မက်င့္က သာသနာေတာ္ ညႇိဳးႏြမ္းသည္၊ တစ္ေယာက္ေသာ အလဇီၨသည္
အလဇီၨတစ္ေထာင္ကုိ ျဖစ္ေစ၍ သာသနာေတာ္ကုိ ဖ်က္ဆီးႏုိင္သည္၊ ထုိအလဇီၨတုိ႔၏ အက်င့္ကား…
၁။ ေရႊ ေငြ စသည္ကုိ အလွဴခံျခင္း, ကုိင္ျခင္း၊
၂။ ထုိခံယူထားေသာ ေရႊ ေငြျဖင့္ ေရာင္း၀ယ္ လဲလွယ္ျခင္း၊
၃။ ရဟန္းအသံုးအေဆာင္(သကၤန္းစေသာ)ပရိကၡရာျဖင့္ ခ၀ါသည္
စသူတုိ႔ထံမွ ပစၥည္းကုိ (ေက်ာင္းသားကပိၸယကုိ အလဲမခုိင္းဘဲ) ကုိယ္တုိင္လဲျခင္း၊
၄။ လူတုိ႔အား ပန္းေပးျခင္း စေသာ ကုလဒူသနအမႈကုိ
ျပဳျခင္း၊
၇။ ေရာဂါမရွိဘဲ လွည္း (ျမင္းရထား စသည္)ကုိ စီးျခင္း၊
၈။ ေရာဂါမရွိဘဲ ဖိနပ္စီး၍ ၿမိဳ႕တြင္း ရြာတြင္း
၀င္ျခင္း၊
၉။ ရဟန္းတုိ႔ မစီးအပ္ေသာ အလံုးစံု ျဖဴေသာဖိနပ္,
နီေသာ အသည္းႀကိဳး, မည္းေသာ အသည္းႀကိဳးတပ္ေသာ ဖိနပ္တုိ႔ကုိ စီးျခင္း၊
၁၀။ ခြင့္ျပဳေတာ္မူအပ္ေသာ ေရာဂါမရွိ, သမၼဳတိမရဘဲ ၿမိဳ႕
ရြာ, ၿမိဳ႕ရြာေခတ္ (နယ္)၌ ထီးေဆာင္းျခင္း၊
၁၁။ ေျပာက္က်ားေသာ သေဘၤာေကာ္ေဇာ (ယခုေခတ္ေကာ္ေဇာ အမ်ိဳးမ်ိဳး) တ႐ုတ္ေကာ္ေဇာတုိ႔သည္ တရားေဟာပလႅင္,
ဆြမ္းစားဇရပ္တုိ႔၌ လူတုိ႔ ခင္းေပးေသာ္လည္းေကာင္း, ေျမျပင္ ၾကမ္းေပၚ (သမံတလင္းေပၚ စသည္၌)
ဘူမတၳရဏျပဳ၍ ခင္း၍ေသာ္လည္းေကာင္း ထုိင္ေကာင္း ေလ်ာင္းေကာင္း၏၊ (ခုတင္ စသည္၌ ခင္း၍ ထုိင္ျခင္း
အိပ္ျခင္းငွာ မအပ္၊) သုိ႔ပါလ်က္ ခုတင္စသည္တုိ႔၌ ခင္း၍ ထုိင္ျခင္း အိပ္ျခင္း၊
၁၂။ ကျခင္း, သီဆုိျခင္း, တီးမႈတ္ျခင္းတုိ႔ကုိ ျပဳလုပ္ေစျခင္း,
ၾကည့္႐ႈ နားေထာင္ျခင္း၊
၁၃။ ေလွာ္ေလွ ျပဳျပင္၍ ကစားေပ်ာ္ရႊင္လုိေသာ စိတ္ျဖင့္
ထုိမွ ဤမွ သြားလာျခင္း၊
၁၄။ ယာ၀ဇီ၀ကျဖစ္ေသာ ထုိေန႔ အကပ္ခံအပ္ေသာ ကြမ္းေဆး
တုိ႔ကုိ ေနလဲြေသာခါ အနာေရာဂါမရွိဘဲ သံုးေဆာင္ျခင္း၊ (သူ႕ကုိ စားမွ ေပ်ာက္မည့္ေရာဂါ
ရွိလွ်င္ အပ္၏။)
ယင္းသုိ႔ေသာ အလဇီၨဓမၼတုိ႔ကုိ လြန္က်ဴးေက်ာ္နင္း၍ က်င့္သူတုိ႔ကုိ
အားေပးအားေျမႇာက္ ပူေဇာ္လွဴဒါန္းသူတို႔သည္ အလဇီၨႏွင့္ ေပါင္းဖက္၍ သာသနာေတာ္ကုိ ဖ်က္ရာေရာက္ေသာေၾကာင့္
ထုိပုဂိၢဳလ္မ်ားကုိ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္မွ စ၍ အရပ္ရပ္ ၿမိဳ႕ ေက်းရြာေန လူတုိ႔က မလွဴဒါန္းၾကေစႏွင့္၊
ၿမိဳ႕ရွင္ ရြာရွင္တုိ႔က ႏုိင္နင္းေအာင္ တားျမစ္ေစ၊ ကုိးကြယ္လွဴဒါန္းလုိလွ်င္ အလဇီၨဓမၼကုိ
စြန္႔လႊတ္ေစ၍ ၀ိနည္းကံျဖင့္ ကုစားေစၿပီးမွ ကုိးကြယ္ လွဴဒါန္းျမဲ လွဴဒါန္းေစ၊ သာသနာေတာ္
ဖ်က္ဆီးသူတုိ႔ကုိ အမ်ားေၾကာက္ရြံ႕၍ သာသနာေတာ္ ေဘးရန္ ကင္းၿငိမ္းေအာင္ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္
၀န္တုိ႔က စီရင္၊ ထီးရံ, နန္းရံ, ေစာ္ဘြား, ၿမိဳ႕၀န္, ၿမိဳ႕သူႀကီးတုိ႔ကုိ ေစ့ႏွံ႕ေအာင္
ျပန္ဆုိ မွာထားေစ။
[သကၠရာဇ္
၁၂၁၇ ခု၊ တပုိ႔တဲြလဆန္း(၁၀)ရက္ေန႔ ထုတ္ျပန္အပ္ ေသာ အမိန္႔ေတာ္။]
No comments:
Post a Comment