စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ၾကီးဦးက၀ိမွ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ဦးႏုအတြက္ ခ်ီးျမင့္ခဲ့သည့္ ပဌာန္းတရားေတာ္

ဆရာေတာ္။ ။ တကာၾကီး ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာ ေနစဥ္အခါက ျမင္းျခံ၊ ဂူေက်ာင္းဘုန္းေတာ္ၾကီးဦးက၀ိ ရွိတယ္လို႔ မၾကားဘူးလား။

ဦးႏု။ ။ ၾကားပါ၏ဘုရား။

ဆရာေတာ္။ ။ အဲဒါ ဟိတ္ခတ္တာ။ ေဟတု ပစၥေယာလို႔ ေခၚတယ္။ ၄င္းေနာက္ သြားအံုးမွပါေလ လို႔ အာရံုက မဆန္႔ဘူးလား။

ဦးႏု။ ။ဆန္႔ပါ၏ဘုရား။

ဆရာေတာ္။ ။ အဲဒီအာရံုဆန္႔တာကို အာရမၼဏပစၥေယာ လို႔ ေခၚတယ္။
ေနာက္တဖန္ အိမ္မွာ က်ီးစားစား ေခြးစားစား ဘုန္းေတာ္ၾကီး၏ေျခရင္းသို႔ မေရာက္ ေရာက္ေအာင္ သြားအံုးမွဘဲလို႔ ခႏၵာကိုယ္ၾကီးကို အာရံုက ဆြဲလာရ်္ အခု ဘုန္းၾကီးေျခေတာ္ရင္းသို႔ ေရာက္လာ တာဟာ ဒကာၾကီး လာခ်င္လို႔ လာတာမဟုတ္ဘူး။ ခႏၵာကိုယ္ၾကီးကို အာရံုက အဓိပတိတပ္ရ်္ ဆြဲလာျခင္းေၾကာင့္ အဓိပတိပစၥေယာလို႔ ေခၚတယ္။

ဦးႏု။ ။ မွန္လွပါဘုရား။

ဆရာေတာ္။ ။ အဲဒါ ဘာေၾကာင့္ လာရတာလဲဆိုရင္ ေရွးက ဘုန္းၾကီးႏွင့္ ေတြ႕ခဲ့ရဘူးလို႔ ခုေတြ႕ခ်င္ တယ္။ ခုေတြ႕ခ်င္လို႔ ေတြ႕ရျပန္တယ္။ ေနာင္ကိုလဲ ေတြ႕ရေလအံုးမယ္။ ဒကာၾကီး ၀က္သားမ်ား စားဖူးသလား။

ဦးႏု။ ။ စားဖူးပါ၏ဘုရား။

ဆရာေတာ္။ ။ အဲ ေရွးက ၀က္သားကို စားခဲ့ဘူးလို႔ ခုစားခ်င္တယ္။ ခု စားခ်င္လို႔ စားရျပန္ တယ္။ ေနာင္ကိုလဲ စားရေလအံုးမယ္။

ဆရာေတာ္။ ။ ေခြးသားေကာ စားဘူးပါသလား။

ဦးနု။ ။ မစားဘူးပါဘုရား။

ဆရာေတာ္။ ။ အဲ ေရွးက ေခြးသားမစားဘူးလို႔ ခု မစားခ်င္ဘူး။ ခု မစားခ်င္လို႔ ခု မစားဘူး။ ေနာင္ကိုလဲ စားရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေရွးက ဒီတရားမ်ိဳး နာခဲ့ရဘူးလို႔ ခုနာခ်င္တယ္။ ခုနာခ်င္လို႔ နာရျပန္တယ္။ ေနာင္ကိုလဲ နာရေလအံုးမယ္။ အနႏၱရ၊ သမနႏၱရ၊ သဟဇာတ၊ အညမညပစၥည္းဆက္မသြားဘူးလား။

ဦးႏု။ ။ ဆက္သြားပါ၏ဘုရား။

ဆရာေတာ္။ ။ ဘုန္းၾကီးေျခရင္းေရာက္ေတာ့ ဘုန္းၾကီးက ေရွ႕ဦးစြာ ဘုရားကန္ေတာ့၊ ေမတၱာပို႔၊ၚ အမွ်ေ၀၊ မိမိခႏၵာကိုယ္ကို ဘုရားလွဴ၊ ႏွာသီးဖ်ားမွာ စိတ္ကိုထား၊ ေလတိုးထိေတာ့ သိလိမ့္မယ္။ သိတဲ့အေပၚ သတိထားရမယ္။ ေျပာေတာ့ နိႆယပစၥေယာ၊ ဥပနိႆယပစၥေယာလို႔ ေခၚတယ္။

ဦးႏု။ ။ မွန္လွပါဘုရား။

ဆရာေတာ္။ ။ အားထုတ္ဆဲ အခိုက္အတန္႔မွာ မ်က္စိကေတာ့ ေတာင္ၾကည့္ ေျမာက္ၾကည့္ ၾကည့္ေသးရဲ့လား။

ဦးႏု။ ။ မၾကည့္ပါဘုရား။

ဆရာေတာ္။ ။ နားကေကာ ဟိုေထာင္ သည္ေထာင္ ေထာင္ေသးရဲ့လား။

ဦးႏု။ ။ မေထာင္ပါဘုရား။

ဆရာေတာ္။ ။ ႏွာေခါင္းကေကာ ဟိုရႈ သည္ရႈ ရႈေသးရဲ့လား။

ဦးႏု။ ။ မရႈပါဘုရား။

ဆရာေတာ္။ ပါးစပ္ကေကာ ဟိုစားခ်င္ သည္စားခ်င္ရွိေသးရဲ့လား။

ဦးနု။ ။ မရွိပါဘုရား။

ဆရာေတာ္။ ။ အဲဒီေတာ့ စကၡဳ၊ ေသာတ၊ ဃာန၊ ဇိ၀ွါ၊ ကာယဆုိတဲ့ ကၠေျႏၵငါးပါးမလံုဘူးလား။

ဦးႏု။ ။ လံုပါ၏ဘုရား။

ဆရာေတာ္။ ။ အဲဒါ ကၠေျႏၵပစၥေယာ ေခၚတယ္ကြဲ႕။
မိမိႏွာသီးဖ်ားမွာ ေလတိုးထိတာကို သတိႏွင့္ သံုးသပ္ပါမ်ားေသာ္ စ်ာန္သတၱိဆိုတာ ျဖစ္ေပၚလာ လိမ့္မယ္။ ကိေလသာေတြ ေလာင္ကြ်မ္းသြားတာကို စ်ာန္လို႔ ေခၚတယ္ကြဲ႕။ အဲဒါ စ်ာနပစၥေယာပဲ့။

ဦးႏု။ ။ မွန္လွပါဘုရား။

ဆရာေတာ္။ ။ ဘုန္းၾကီးက ခႏၵာကိုယ္ေပၚမွာ ပူမွန္းသိတဲ့အခါ၊ ေအးမွန္းသိတဲ့အခါမ်ိဳးက်ေတာ့ ပူမႈႏွင့္ သိမွတ္မႈ၊ ေအးမႈႏွင့္သိမွတ္မႈေတြ ခ်ဳပ္သြားလိမ့္မယ္။ အဲဒါ မဂ္ခရီးေရာက္ျခင္းေၾကာင့္ မဂပစၥေယာလို႔ ေခၚတယ္။

ဦးႏု။ ။ မွန္လွပါဘုရား။

ဆရာေတာ္။ ။ ၄င္းမဂ္ခရီးကို သြားပါမ်ားလို႔ သမာဓိအားေကာင္းလာေသာ္ ျဖစ္ျခင္း၊ခ်ဳပ္ျခင္းကို သိေသာ ဥာဏ္အျမင္ရင့္သန္လာျခင္းေၾကာင့္ မရွိတာကိုလဲ ေက်းဇူးျပဳလိမ့္မယ္။ ရွိတာကိုလဲ ေက်းဇူးျပဳလိမ့္မယ္။ မရွိတာက ငါ့့ေျခ ငါ့လက္ ငါ့ေခါင္း၊ ရွိတာက စိတ္ ေစတသိက္ ရုပ္ နိဗာန္ ပရမတၳတရားပဲ့။ ကင္းတာကိုလဲ ေက်းဇူးျပဳလိမ့္မယ္။ မကင္းတာကိုလဲ ေက်းဇူးျပဳလိမ့္မယ္။ မကင္းတာက သခၤတဓာတ္၊ ကင္းတာက အသခၤတဓာတ္ မဟုတ္လား။

ဦးႏု။ ။ ဟုတ္ပါ၏ဘုရား။

ဆရာေတာ္။ ။ အဲဒါ အတၳိပစၥေယာ၊ နတၳိပစၥေယာ၊ ၀ိဂတပစၥေယာ၊ အ၀ိဂတပစၥေယာလို႔ ေခၚတယ္။


ပိဋကတ္စာေပမတတ္သည့္စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ေလာင္းလ်ာဦးေက်ာ္ဒင္သည္ အာနာပါနနဲ႔ ေျပာင္းရိုးစဥ္းကာျဖင့္
၁။ ၁၂၈၂ခုႏွစ္၊ ၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ ၁၃ ရက္၊ ၾကာသပေတးေန႔၊ ဥာဥ့္ ၁၀ နာရီခန္႔တြင္ ေသာတာပန္၊
၂။ ၁၂၈၂ခုႏွစ္၊ ၀ါေခါင္လျပည့္ေက်ာ္ ၁၃ ရက္၊ စေနေန႔ ဥာဥ့္ ၁၀ နာရီအခ်ိန္ခန္႔တြင္ သကဒါဂါမ္၊
၃။ ၁၂၈၂ခုႏွစ္၊ ေတာ္သလင္းလျပည့္ေက်ာ္၁၃ ရက္၊ တနလၤာေန႔၊ ဥာဥ့္ ၁၀ နာရီအခ်ိန္ခန္႔တြင္ အနာဂါမ္ဟူသည့္ အရိယာအျဖစ္သို႔ လူ၀တ္ေၾကာင္အျဖစ္ျဖင့္ ေရာက္ေတာ္မူသည္။

၄။ ၁၂၈၂ခုႏွစ္၊ သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေက်ာ္ ၁၃ ရက္၊ ဥာဥ့္ ၁၀ နာရီခန္႔တြင္ အသက္ ၄၃ႏွစ္အရြယ္ ကိုရင္ၾကီးဘ၀ျဖင့္ ကိစၥျပီးေတာ္မူသည္။
ေညာင္လြန္႔ဆရာေတာ္၊ ေရလယ္ဆရာေတာ္တုိ႔၏ အေမးပုစၦာမ်ားကို မွန္ကန္စြာေျဖဆိုနုိင္သျဖင့္ ဆရာေတာ္မ်ား၏ သာဓုေခၚျခင္းကို ခံခဲ့ရ၏။
၅။ ရွင္က၀ိသည္ ပဥၹင္းမတက္လိုေသာ္လည္း ေရလယ္ဆရာေတာ္၏ တုိက္တြန္းမႈျဖင့္ ၁၂၈၂ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၂ ရက္၊ တနလၤာေန႔ ညေနေလးနာရီ ကိုးမိနစ္အခ်ိန္တြင္ ဟင္းရန္႔ကန္ဆရာေတာ္ကို ဥပဇၥ်ာယ္ျပဳေတာ္မူရ်္ ရဟန္းအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူသည္။

၆။ ၁၃၁၄ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ ၉ ရက္၊ စေနေန႔ ညေန ၅ နာရီအခ်ိန္တြင္ ရဟန္းဘ၀ျဖင့္ ပရိနိဗာန္ျပဳေတာ္မူသည္။

'' ငါေသရင္ ဘာမွ မလုပ္နဲ႔။ ထိုးထားလိုက္'' ဟူေသာ အမွာစကားအရ စြန္းလြန္းဂူေက်ာင္းမွာပင္ သံသရာေအးေစတီတည္ကာ ပကတိအသြင္ မေျပာင္းေသာ အေလာင္းေတာ္ကို ယခုတိုင္ ဖူးေျမာ္နုိင္ေပသည္။

(မင္းဒင္ရဲ့ အျဖစ္အပ်က္ရွာပံုေတာ္ခရီးသည္ပံုႏွိပ္စာအုပ္၊ (PDF တြင္မပါ။) ႏွင့္ ဓမၼာစရိယဦးေဌးလႈိင္ရဲ့ ရဟႏၱာႏွင့္ပုဂဳိလ္ထူးမ်ားစာအုပ္တြင္ အေသးစိတ္ဆက္လက္ဖတ္ရႈၾကပါရန္)